heel lang verhaal dit...terwijl t tijdsbestek waarin t allemaal gebeurde maar zo kort is eigenlijk....
Ik ben nog geen half jaar geleden weg gegaan bij mn ex vandaan...was een goede keuze...geen moment spijt van gehad en heeeeel veel van geleerd.
Aan t eind van de relatie...eigenlijk tijdens te breken van.....begonnen met chatten....eerst op anonieme sites en later op dating sites.....
T van me af kunnen praten heeft me echt enorm geholpen, schijnbaar ben ik dus niet zo stom/dom als mn ex me altijd deed geloven...heel wat vaste chat contacten aan overgehouden en ook wel een paar keer gedate...na de relatie uiteraard.....Maar t was wel heel druk....al die chats en mn leven weer opnieuw opbouwen....Na een poosje de meeste weer afgekapt....waar ik t minst bij voelde.
Maar alleen zijn...was ook wel weer heel alleen....zat al een poos op een datingsite, maar dan om vriendschap te zoeken...deze omgezet (geloof ik) en betaald :/ (hoort dr helaas bij). Ging lekker daar....ook snel contacten gemaakt...poosje kletsen en dan wist ik snel genoeg of t wat was of niet....Na al mn relaties weet ik nu heel goed wat ik wel wil en wat echt niet.
Uiteindelijk raakte met iemand daar in contact waarmee t echt heel goed klikte...profiel sprak me al direct aan....was zo'n onderbuik gevoel...en na het 1e berichtje...ging t al heel vlot naar gezellig babbelen...over alles eigenlijk...onze verhalen kwamen over een...onze gedachten eigenlijk altijd t zelfde.....en we kwamen er achter dat we geregeld t zelfde aan t doen waren op t zelfde moment. T gevoel groeide..maar ik wilde niet te snel..enhij ook niet zei hij. Ik hield mezelf rustig en probeerde toch beetje afstand te bewaren.... En toen kwam al vlot t moment van de 1e ontmoeting.... En alles wat ik dr van verwacht had....alles klopte...nog beter zelfs dan bij t chatten....wat een ontzettend lieve man.....T was niet t uiterlijk...t was niet zn levenstijl....t was een contact op een totaal ander nivo.....en t paste als een puzzelstukje..... Na de date gechat weer tot heel laat....en t bleef alleen maar beter worden. Tot de volgende dag.....een berichtje.....iemand bij hem inde buurt had hem mee uitgevraagd en omdat die dichtbij woont ging hij daar op in.......
Ik was met stomheid geslagen...hoe dit nu toch kon gebeuren......maar ja 1 date....zwaar klote....maar toch proberen verder te gaan. Wel nadat ik had gevraagd om verduidelijking natuurlijk.
T viel me zwaarder dan ik had verwacht....
2 dagen daarna zag ik hem ineens weer op mn profiel neuzen...dus berichtje gestuurd....en t kletsen liep zo weer door. Hij zat r wl mee en wilde graag contact met me houden via chat... Dag daarna was er al weer een date gepland, hmmm wat was ik blij In die week zag ik m nog s 3 keer...en de week daarop nog weer een keer. T werd steeds intenser en fijner.....t voelde echt zo goed...en dat zei hij ook tegen mij....hij vond t ook zo fijn bij mij.... In die dates ging t dan ook verder vn alleen kletsen, naar ook t fysieke gedeelte en ook dat klopte echt perfect....we voelden elkaar aan op een nivo...ik heb t nog nooit eerder mee gemaakt....
Maar toen...ineens de genadeslag.....toch gaan daten met die andere en dat was ook heel leuk, dus daar ging hij voor......T was een raar gesprek....ik had zoiets van dit is je keus dus we nemen afscheid en ik zal een zware tjd krijgen...maarzelfs na 4 x dag zeggen bleef hij maar door kletsen....hij kon me niet laten gaan leek t..... En dat heeft me wel bezig gehouden nadien. Ik heb hem echt moeten aanspreken.....en gezegd als dit is wat je wil dan nemen we afscheid...hij wist geen woorden te bedenken daarvoor...en hem daar dus door heen geloodst.....
Was raar....want t leek of hij me gewoon niet kwijt wilde....en dat maakt je hoofd echt goed van slag....
Na 3 dagen een berichtje gestuurd......en hij reageerde.... Weer paar dagen later goede reis gewenst en fijne vakantie....en hij reageerde...en uiteraard toen hij weer thuis kwam wilde ik wel weten hoe hij t gehad had met zn meisjes, hadden we ook afgesproken dat we dat zouden doen..... Een week later weer goede reis gewenst..ook omdat wij zelf ook weg gingen...en hij reageerde weer.
En de dag daarna kwam hij zelf ineens met berichtjes....we hebben gekletst...t was heerlijk om weer over alles te kunnen praten..en t voelde nog steeds geweldig.....gelijk die avond weer afgesproken.....en dat was nog veel beter..beter dan de keren ervoor....en we hebben gepraat.....ik was pas 6 uur thuis weer. Daarna zouden we contact hebben na onze reizen......maar ik dacht t is wel goed...ik wacht t wel af....Ik was nog geen 3 uur terug en hij stuurde al weer berichtjes....ik had t gevoel dat hij echt helemaal naar me toe trok...t voelde geweldig en geborgen als of t zo hoorde..... Dus t duurde ook niet lang voor r weer een date gepland ging worden...ik wilde wl s wat langer bij elkaar zijn...hij ook...maar aarzelde....bleek.....hij ging nog steeds met die vrouw....en ze was inmiddels zn vriendin.....wat een klap in mn gezicht was dat...de volgende dag toch afgesproken en hem toen verteld dat ik me er niet zo goed bij voelde...dat ik hem hel leuk vind en ik t gevoel had dat hij dat ook had....Dat was ook zo zei hij..... Ik kon niet verder zo...t hield me enorm bezig dagelijks en deed me te veel pijn....We hebben er lang over gepraat...ik kreeg heel veel knuffels en kusjes.....en weer leek t of hij me niet los kon laten....
Ik heb toen voorgenomen niks meer te laten horen.....ik had een mail klaarstaan...laatste.....alleen wist ik was zn dochtertje jarig dus ik moest wel even feliciteren.....Van dit kwam weer een reactie en binnen een kwartier stond hij weer bij me op de stoep..... Daarna even rustig, maar toen was mijn dochter jarig en feliciteerde hij mij en jawel binnen een ur waren we weer bij elkaar....En elke keer werd t dieper en intenser....t voeld als zoveel meer en dat ze hij ook.....Ik kan t niet eens omschrijven...de woorden er voor vinden hoe t was hoe t voelde en eerlijk gezegd voel ik t nog......
Inmiddels had hij mn oudste al 2x gezien (per ongeluk) en de jongste ook al 1x..... We spraken weer af...maar ik had de jongste thuis...geen probleem die kon wel mee....zo gezegd zo gedaan.....Een dagje met mn jongste bij hem...t was weer super...hij was zo lief voor haar.....en tussenons....was t duidelijk nog dieper gegroeid....t voelde als de volgende stap....als t echt serieus bij elkaar zijn.....
Dat kaartte ik dan ook aan die avond op de chat.... T voelde voor hem precies zo...maar ja...hij had zn vriendin.....en daar ha hij ook een goede band mee....en ze hadden elkaars gezinnen al ontmoet...en hij had zn gevoel al geuit naar haar toe..... Hij wilde niet stoppen met haar, maar wilde mij ook niet laten gaan.....
Hij gaf eerlijk toe dat hij ok veel gevoel had voor mij...maar geen dubbel leven wilde.....
Ik heb m gezegd dat t makkelijker voor me zou zijn als hij zei dat ie me gewoon niet zo leuk vond, in de hoop dat hij die hint zou pakken en t eerlijk zou toegeven of op zn minst zou liegen dan...Maar helaas, hij kon dat niet zeggen....hij gaf echt om mij en als de situatie anders was zou hij bij mij zijn.......
En nu............bijna 2 weken later......ik laat niks meer horen....hij heeft mij van zn contacten afgehaald op Skype, dus heeft schijnbar zn beslissing gemaakt..........en dat respecteer ik....
Maar hoe laat ik dit nu los......elke keer gaat t heen en weer in mn hoofd...........van hij laat je sttedsd vallen en heeft zn keus gemaakt, naar hij kan jou ook moeilijk los laten en geeft echt veel om jou...... t is echt zo''n cirkeltje en ik kom dr maar niet uit......t gevoel laat me niet los.....de gesprekken malen maar door mn hoofd....ik mis hem...met de knuffels en t kletsen en alles wat zo goed voelde...... zo geweldig als t was.....tussen de stress door..... Er is iets diepers , van beide kanten...hoe laat ik dit nu los. Wat moet ik doen..door gaan..of blijven hopen. Want simpelweg gezegd..onder zn relatie ligt wel een enorme bom..... En ik kan dr ook niet bij eigenlijk...Dat hij zegt dat t zo goed gaat tussen hun en toch met mij gaat.....ik zou dat niet doen...ik zou gek zijn op iemand en daar voor gaan helemaal en dan niet daarnaast met een niet afgesloten scharrel blijven gaan.... Hoe kun je dan serieus zijn in je relatie. En na al onze gesprekken weet ik ook dat hij nooit zo geweest is...waarom nu dan wel?? waarom kan hij mij dan niet laten gaan en blijft de drang om bij mij te komen zo bestaan bij hem....t maakt dat ik t niet los kan laten .... pff hoe moet dit nu???