Hallo,

Het is sinds een week uit met mijn ex, we hebben maar een half jaar iets gehad maar.. naar mijn idee kan dit veel langer dan dit.

Hij heeft het uitgemaakt omdat hij er geen toekomst meer in zag, een maandje geleden zijn we samen een weekendje naar scheveningen geweest, hij vertelde me daar dat ik het tweede meisje was waar hij echt een toekomst mee zag, maar hij vertelde mij dus vorige week ook dat hij sinds scheveningen aan het twijfelen is hierover, hij zit ons later niet samen in een huisje (maar wie kan nou werkelijk zeggen waar je over 10 of 20 jaar bent?) Ook vind hij nu dat we teveel verschillen, maar als er twee personen zijn die qua innerlijk zoveel op elkaar lijken.. dan zijn wij dat wel, een gemeenschappelijke vriendin zegt dit ook.

Dit was zoals hij zei het gelukkigste half jaar van zijn leven en hij zou hier ook zeker zo aan terug denken.. Ook waren we natuurlijk allebei onwijs verliefd, hij misschien zelfs nog meer dan ik was, en we hebben onszelf sterk afgevraagd of we überhaupt wel ooit verliefd zijn geweest voor we elkaar gevonden hadden. Het was echt net alsof je dat missende puzzelstukje gevonden had. Ook was het bij onze eerste kus gewoon al duidelijk dat we het voor elkaar waren. En nu ben ik dat dus kwijt.. Hij is het naar mijn idee voor mij, en ik weet dat ik het ook voor hem ben.. maar hij zit zo in de knoop met alles in zijn leven nu, dat hij mij als eerste even of langer uit de weg wil hebben.

Hij is nu niet meer continu verliefd, dat klopt volgens hem niet.. alleen als we leuke dingen doen zoals een avondje naar de bioscoop kwam dat weer eventjes terug. Het lijkt mij.. dat wanneer je dus zo met je hoofd in de war bent met van alles, je dat verliefde gevoel ook van je af duwt.
En ook als je zo intens verliefd bent, voelt een normale verliefdheid daarna misschien wel als niet verliefd zijn.. ?

We hadden wel vaak een meningsverschil, dit ging dan over stomme dingen, dat ik bijvoorbeeld niet wilde fietsen.. maar nooit over grote dingen en we hebben ook nooit echt ruzie met elkaar gehad. maar omdat er dus wel vaak iets was, was het ook meteen de gegronde reden voor hem om er een punt achter te zetten.

De dag dat het uitging was eigenlijk een gewone gezellige dag, tot ik tegen hem zei "weet je dat je me niet echt meer vaak uit jezelf een kus geeft?'' die dag zelf tenminste.. (we waren nog gezellig aan het knuffelen op de bank met een serietje erbij) toen kwam er dus uit dat hij dacht dat dat kwam omdat hij er niet echt meer een toekomst in zag. het maakte eigenlijk niet veel uit wat ik zei.. ook al was dat vrij zinnig, zoals dat idd niemand weet wat er over 2 jaar aan de hand is, en dat we gewoon allebei heel erg moeten werken aan wie we zijn, los van elkaar. Hij houdt heel veel van me en heeft ook onwijs zitten huilen, maar het was voor hem al duidelijk.

Ik mis hem echt en ben ook alleen maar dingen aan het bedenken hoe ik hem bij me terug kan krijgen. Hij mist mij ook, maar hij vond dit wel het beste. Ik heb hem wel op zijn hart gedrukt dat hij er gewoon een keer goed over na moet denken, niet op de dag zelf of de dag erna. We vinden het allebei best lastig om geen contact met elkaar te zoeken maar het is me tot nu toe aardig gelukt.

Ik zie hem aanstaande dinsdag.. en ik hoop eigenlijk dat hij zelf het idee krijgt dat ik meer ben dan dit. Ik weet dat ik hem niet mag smeken, dat ga ik ook zeker niet doen.. maar wat zou ik eventueel wel kunnen doen waardoor het weer goed zou kunnen komen?

Hij is het gewend om vrienden te blijven met zijn exen, voor mij is dit waarschijnlijk iets lastiger maar als ik hem daardoor sowieso in mijn leven hou.. maakt dat de kans ook een klein beetje groter dat het weer oke wordt denk ik. Ook is hij nooit echt heel lang vrijgezel en gaat hij aanstaande zaterdag op vakantie met zijn vriendengroep.. dus ik ben ook heel erg bang dat als ik dinsdag niet genoeg mijn best doe ik hem echt kwijtraak, ook al is hij iemand die niet aan die one-night-stand dingen doet.. ik neem aan dat hij er daar wel van geniet en mij dus sneller vergeet dat mij lief is.