He .... ik,
Wat goed dat het beter met je gaat. Jij hebt ook echt heel diep gezeten. en wat leuk dat je toch ook nog aan ons denkt. Ik heb zelf al even een tijdje niks meer geschreven. Heb wel af en toe nog wat gelezen. Vorige week een paar dagen weggeweest met de kids en dat was heel goed om een beetje afstand te nemen. Kan ik je echt aanraden. Ik heb een beslissing genomen waar ik al maandenlang over zat te prakizeren en daar ben ik erg trots op. Ik zelf heb ook echt diep gezeten, ik was zo ver heen dat ik ook echt erover gedacht heb om een eind eraan te maken. Maar nu.... lijkt het ook iets beter te gaan. Dat kan morgen weer anders zijn, maar toch. Ook met de kinderen lijkt het een beetje op te schieten. Gelukkig maar. Wat mijn ex betreft, ik heb me er maar bij neergelegd dat ik waarschijnlijk altijd van hem zal blijven houden, maar ik moet er gewoon op een goede manier mee omgaan. Net voor de kerst heeft hij nog tegen mij en de kids gezegd dat hij erover dacht om terug te komen, maar een paar dagen later was ik ineens een k*twijf. En nu behandelt hij me als een stuk str*nt. Op zich maakt dat het wel makkelijker. Het wordt echt wel een vechtscheiding, helaas, maar ik moet aan mijn toekomst denken en die van de kinderen. En over een paar maanden heb ik geen werk meer. Ik ben echt blij dat 2011 ook iets beter voor jou begint. We komen er wel hoor. Het doet heel veel pijn, maar je leert er ook van. Misschien dat we over een tijd wel inzien dat het het beste is wat ons ooit had kunnen overkomen. En die exen van ons, die zijn gewoon gek dat ze ons aan de kant zetten. Zulke geweldige vrouwen!!! En we zullen ze wel eens laten zien dat we hun helemaal niet nodig hebben. Kom op zeg. Misschien zijn we alleen wel veel beter af. Heel veel liefs van Stuurloos

hoi hoi,
sorry ben een tijdje ni meer ingelogd op de site, maar heb wel wat verhalen nog gelezen. Met mij gaat het vrij goed.

Al denk ik nu en dan nog aan mijn ex.
Al weet ik dat onze breuk mss de beste keuze was, in belgie is er een programma familie noemt dat, wel momenteel is er daar ook zo een koppel als wij een koppel waren, waar ook de moeder de hoofdrol speelt in de relatie en uiteindelijk heeft het meisje een einde gemaakt aan de relatie en de jongen snapt duidelijk het probleem niet. Bij ons heeft wel hij het uitgemaakt, maar hij snapt ook het echte probleem niet en zal dat volgens mij nooit inzien. Zijn nieuwe relatie hoe het daarmee is geen idee, ik hoor of zie hem niet meer. Als komt hij af en toe nog wel online, maar we voeren geen gesprekken meer. Het intresseert me ook niet meer om nog maar het venstertje van mijn msn op zijn naam open te klikken zodat ik zijn foto nog eens zie.

neen tussen mij en die andere jongen is er momenteel niets. Komt er dat nog van, ik weet het eerlijk gezegd niet. Die persoon heeft begin deze week toegegeven, moeite te hebben om nieuwe vrienden te maken, ook al kent hij mij al van als we kinderen zijn, maar hebben we jaren geen contact gehad.
Ligt niet aan mij, totaal aan hem. Hij is ook veel te druk bezig met zijn collega's. De dingen die wij samen zouden doen, heeft hij inmiddels met hen gedaan en niet met mij. Hij beweerd dat hij nog vaak aan mij denkt, maar er is aan denken om mij mee uit te vragen neen hoor, liever met zijn collega's. Ahja dat hij maar doet. Ik steek er mijn energie niet meer in.

Profesioneel heb ik ondertussen heel wat bereikt, en krijg ik morgen uitsluitsel over mijn werk, al dan niet binnen dit bedrijf blijven of mijn kansen ergens anders gaan zoeken.

Ik heb het gevoel dat ik terug mijn eigen leven leid en niet langer geleefd wordt.
Al geef ik toe ik mis elke dag nog wel iemand tegen mijn zij of iemand om gewoon mijn hart eens tegen te luchten of mijn beklag te doen. Maar ah mss ooit nog wel eens iemand tegen komen.