Sinds een week toch behoorlijk duidelijk gekregen dat we beiden hetzelfde willen.
Rationeel gezien is er al flink progressie geboekt, qua contact en aandacht zeg maar.
Do.dag was ik i d buurt en ff koffie gedaan.. vrijdag wat minder conatct, zaterdag komt ze spontaan aan voor koffie.
Mooi toch iddd.. vindt ik wel..
Dan is het zondag... vrij op tijd een berichtje en aangeven dat ze ging klussen en niks heeft met electra.
Is dat dan een hint, of een mededeling.. pfff of zoek ik naar een reden om langs te gaan ( ik weet het antwoord al ..
Het is een stuk onzekerheid, waarom ...? daar ben ik nog mee bezig dat moet nl wel weg, die drang om het contact volop erin te houden.
Gat, ik maak mezelf gek, niet nodg ik weet t, maar moet dan ff wat minderen.
Zit er al weer teveel bovenop zonder uit te vragen wat ze wil..
Maar dat komt omdat je dan vooral het leuk wilt houden...
Vanavond zal ze vast wel weer in de chat klimmen.. en anders mar niet hoor..
Rationeel is er niets veranderd en is er flink progressie gemaakt qua aandacht over en weer/.
Gevoelsmatig gaat het niet snel genoeg, mede omdat we nog geen concrete afspraken hebben hoe nu verder.
Tegelijkertijd is dat ook zoiets... hoe wil je dat afspraken dan... elke ma dag en wo dag avond een gespreksuur inlassen ....hmmm
Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral; draait om (mijn valkuil) geduld!
Niet forceren, net een week goed ok redelijk goed contact en ik draai al weer overuren..
Nu ik dit zo schrijf zie ik het ook al weer wat beter..
Als je een goed idee hebt.. ik hoor t graag
grtz
onzekerheid
Probeer anders eens na te gaan waar die onzekerheid uit vandaan komt. Vaak dat onzekerheid een gevolg is van eigen zelfverzekerdheid, wat weer voort komt uit een gebrek aan kennis. Want wanneer ben je onzeker? Op het moment dat je iets niet weet; dat kost je je zelfverzekerdheid en wordt veroorzaakt omdat je van het punt waar het om gaat te weinig kennis hebt. De oplossing zou ik dan ook zoeken in het vergaren van kennis. Kennis over het onderwerp, kennis over haar, maar vooral kennis over jezelf. Als jij zelfverzekerd bent, weet waar je staat, weet waar je heen gaat, dan komt de rest vanzelf.
#Gespreksuurtje
elke ma dag en wo dag avond een gespreksuur inlassen ....hmmm
Ja, waarom niet. Op zich kan dat ook wel iets moois hebben als je met een gericht doel Afstand & Rust van elkaar houdt en daarnaast met elkaar een opbouwende in manier gesprek blijft. Chelle heeft daar wel eens een stuk over geschreven in haar blog Afstand & Rust. Misschien interessant voor je om even door te lezen.
Uiteraard is het natuurlijk dan ook belangrijk om daarnaast af en toe wat ongedwongen quality time met elkaar door te brengen. Dagje samen weg, uit eten, concert bezoek, ik doe een gooi,.....zonder weer over de relatie te gaan lopen mekkkeren en daarna meteen weer bij elkaar te willen kruipen.
Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral; draait om (mijn valkuil) geduld!
En toch vraag ik mij af of dat niet de werking van je labeltje (mag/kan ik dat zeggen, ja dat mag ik vragen) is wat je op dat gebied parten speelt
Citaat: (mag/kan ik dat
(mag/kan ik dat zeggen, ja dat mag ik vragen)
Een echte Mart-uitspraak
@Behoefte tot 'zenden'
Zo zie je maar weer hoe hardnekkig de behoefte tot zenden bij mensen in het systeem geworteld kan zitten. Ondanks jezelf een week hartstochtelijk te hebben gestort en verdiept te hebben in het onderwerp communicatie.........
Je schrijft een reactie en conclusie vanuit je behoefte tot zenden die totaal geen zinvolle bijdrage levert aan- of relevantie heeft m.b.t. de essentie van mijn vraagstelling en toevoeging tussen aanhalingstekens richting Pba.
Ik zou jou natuurlijk, om on-topic te blijven, als google expert de vraag kunnen stellen hoe jij denkt over mijn vraag richting Pba. Maar zoals ik al eens eerder heb aangegeven gaan we dan praten over i.p.v met.
relax...
Of je neemt alles bloed-serieus natuurlijk...