Online gebruikers
- Angelo
Ik probeer al de hele dag een antwoord te geven op die vraag... Opzich zit ik goed in mijn vel, ben leuke dingen aan het doen, veel contact met vrienden, stapel nieuwe kleding, huis is netjes, ben weer opgewekt, mijn zelfvertrouwen is zelden zo hoog geweest.. en ik heb min of meer besloten het gevecht om mijn ex terug te winnen maar op te geven. De afgelopen twee maanden heb ik zo ontzettend mijn best gedaan om haar dingen uit te leggen en haar proberen te laten zien dat sommige dingen heel anders zijn dan zij zich in haar hoofd heeft voorgesteld...maar ik kan niet tot haar doordringen. Het lijkt alsof ze een soort muur gebouwd heeft waar ze zich achter verschuilt...
In heel veel opzichten gaat het dus erg goed met me, beter dan ik een aantal weken geleden had verwacht. Alleen...ze zit nog zoveel in mij gedachten.. Momenten die ik alleen doorbrengen zijn vaak gevuld met allerlei gedachten over haar..ons en wat er nou allemaal wel en niet gebeurt is...veel dingen om me heen halen ook nog eens herinneringen op of confronteren me met haar afwezigheid.. Ik ben er voor mijn gevoel nog te veel mee bezig.. Ook contact met haar maakt me weer van slag, hoe klein het ook is.. een simpel mailtje over de stand van zaken over ons huis (Moet gedwongen verkocht worden) zorgt er al voor dat mijn stemming omslaat..
Het gaat goed..en het gaat niet goed...maar hoe gaat het nou met me? :S
mrbean @lebbi heen en weer
Hoi lebbi, erg herkenbaar, in het begin gaat het heen en weer, als met golven, alleen worden de golven steeds minder hoog, de dips steeds minder erg. Al die terugslagen zijn normaal, en worden steeds minder heftig en komen steeds minder frequent voor in de loop der tijd.
Maar voorlopig moet je het accepteren dat je nog in een emotionele achtbaan zit, je bent tenslotte een mens van vlees en bloed, je kunt niet met een knop je gevoelens uitschakelen. Wat je wel kunt doen is de tijd zo goed mogelijk door te brengen waarbij je je gevoelens moet verwerken. Ja, tijd heelt alle wonden, en het is alleen maar goed dat je er zoveel met jouw gevoelens bezig bent, je moet het juist niet proberen tegen te houden of weg te stoppen. Zo kun je het pas verwerken, veel ermee bezig zijn in het begin. Als uitlaatklep moet je wel veel uiten bij je familie, vrienden en op deze site, dat zal enorm opluchten.
Dus don't worry, alles wat je nu doormaakt is normaal, en uiteindelijk zullen de dipjes steeds minder worden en raak je uiteindelijk niet meer van slag door contact of mailtjes.
Veel sterkte!
Mr Bean
@Mr Bean
Hey,
Bedankt voor je antwoord! Ik zit helaas nog te veel in een situatie waar in ik probeer overal wat achter te zoeken.. Elke week stuurt ze wel een mailtje met daarin een kleine 'formele' vraag. Vaak slaan die mailtjes nergens op.. bijvoorbeeld: "Heb ik nog post gehad?" (Ze woont al een tijdje ergens anders) Terwijl we afgesproken hebben dat ik de post daar door de bus zou gooien... Waarom mailt ze dat kleine beetje terwijl ze weet wat we daar over hebben afgesproken :S Ik kan er bijna mijn klok op gelijk zetten dat ik ongeveer dezelfde dag/tijd weer een mailtje krijg met ongeveer dezelfde inhoud :S
Frustrerend!
Een mens probeert altijd
Een mens probeert altijd antwoorden te vinden op dingen die niet logisch lijken. Soms is het niet anders dan de situatie te aanvaarden. Te proberen je tijd met leuke dingen te vullen, maar ook de tijd te nemen om je te realiseren dat je de situatie niet kunt veranderen en zal moeten aanvaarden. Tijd om je pijn te verwerken!
Wat mij vaak staande houdt is de gedachte dat mochten wij voor elkaar bestemd zijn, onze wegen zich weer zullen kruizen. Mocht het niet de ware zijn, dan mag ik alleen maar blij zijn dat het over is, zodat er (na het verwerken van dit verlies) weer ruimte is voor misschien wel die echte "ware".
Ook ik ervaar wat jij meemaakt nu....ik weet hoe moeilijk het is....het is toch wel een beetje een gevecht.
Wat jouw laatste reactie betreft....vraag haar je niet meer te mailen tenzij het hoogst noodzakelijk is. Vaak is het voor de andere partij ook niet makkelijk (al maken zij de keuze en heb jij je daarbij neer te leggen) Probeer het anders. Laat zien dat je verder met je leven wil en rust wil.....het achter je wil laten. Draai het om....laat de vervelende gevoelens bij een ander!
Mijn ex raakte echt in paniek als hij zag dat ik mijn leven weer aan het oppakken was...bang dat hij me dus echt voorgoed kwijt was en stond dan huilend op de stoep. Het kan iemand in laten zien of ze echt zonder jou verder willen.
Ik moet nu voet bij stuk houden en hem niet meer toelaten...althans zeker het eerste jaar niet.....ik ga verder met mijn leven....en na mijn verdriet volgt weer vreugde!!!
Sterkte!!!!