Hoe mooi! Natuurlijk wil je de hulp van diegene die je zo graag zag, zo voelde ik me ook. Je hebt het eventjes niet meer en wil getroost worden door diegene van wie je houdt. Helaas is het ook diezelfde die jou die pijn aandoet. Het is zo tegenstrijdig. Maar je hoopt dat ze op z'n minst evenveel van jou houden en snappen hoe je je voelt, met je meeleven en de moeite willen opbrengen om je door deze moeilijke periode heen te helpen. En liefst wil je dat heel hardop roepen, maar ze zouden het moeten horen zonder dat je iets zegt.
Niet te snappen dat ze alleen maar aan zichzelf denken!
Sterkte.
Jacky

Niet alleen dat huis, maar je hele droom staat nu even wankel. Je schrijft naar haar dat je ze nodig hebt, maar om nu weer beter te worden heb je ze even niet meer nodig. Sorry dat ik het zo zeg, zij kan je nu even niet helpen, ze is enkel nog met zichzelf bezig om eruit te geraken. En dat is wat jij ook moet doen! Ik weet het, de kinderen zijn er nog, maar kan je niet even n andere oplossing vinden? Je moet nu echt voor jezelf gaan zorgen, zonder haar...

Ik weet, je bent n vechter en ik denk dat je t moeilijk kan even dat los laten (kunnen de meeste onder ons even niet nu). Maar soms moet je even n paar stappen achteruit zetten om daarna weer vooruit te kunnen gaan. Ik weet dat je t kan hoor!

liefs

hoi
@ 3uilen
lieve 3 uilen, niet desnoods, wij gaan naar de maan samen met al die anderen hier ! lekker eten, lekker drinken en even weg uit onze shitzooi !
nu alleen nog een goede datum !

@rb
lief rozenblad, haar loslaten gaat prima hoor, maar wil gewoon weg, even weg uit het huis, helaas ook even weg van de kinderen, moet mijn lichaam rust geven en dat gaat nu hier even niet. mijn dochtertje is de laatste tijd weer steeds vroeg wakker, mijn zoontje presteert weer minder op school, vlieg van hot naar her en vind geen rust om mijn werk te doen. ik wil gewoon even een weekje weg zodat ik even wat zaken voor mij zelf op de rit kan krijgen, even weer de focus kan leggen op de dingen die belangrijk zijn.
met haar had ik afgesproken dat zij er van dinsdagavond tot donderdag morgen zou zijn voor de kids, dat zij een keer per 2 weken er zou zijn van vrijdagavond tot maandagmorgen, waarbij ik dan ergens anders zou zijn....zodat ik ook de dingen kan doen die voor mij belangrijk zijn.....maar helaas de avonden en de ochtenden is zij er niet, slechts op woensdag en af en toe als het haar uitkomt in de avond, heel soms ineens om 7.30 in de ochtend om iemand naar school te brengen en af en toe een dag in het weekend.....niets structureels
hadden wij ook nog afgesproken dat zij in een van de appartementen zou gaan zitten in het huis zodat wij de zorg samen konden regelen voor de kids, maar nu is het ineens dat wil ik niet.......
vandaar dat ineens het plan waar ik mijn rust nu juist in vond , waar ik blij mee was, wat voor de kids het beste werkt in mijn ogen, nu ineens in duigen valt.........
daar nu juist heb ik het moeilijk mee, omdat zij mij ook daar weer keihard mee laat vallen en dus de kinderen ook.
thnx voor jullie reactie

loslaten lijkt geen optie als je samen kinderen hebt, maar in alle verhalen van je komt naar voren dat jij al jarenlang de kar trekt. En nu ben je op, je verwacht iets van haar wat ze je al jaren niet gegeven heeft dus de oplossing komt niet uit die hoek. Is er niemand in je omgeving die je hier mee kan helpen?

Je komt zo ontzettend sterk over maar soms is hulp vragen aan anderen geen zwaktebod hoor en komt er misschien hulp uit onverwachte hoek. Misschien niet voor heel de week maar iemand die jou voldoende rust geeft overdag om je weer voldoende energie te geven zodat je er weer kan zijn voor je kids.

sterkte.

Liefs Gigi