Ohmygod......haha DAT is pas een tranentrekker. Ik bewaar um nog even tot ik vanavond alleen op de bank zit. Als ik dit nu ga luisteren zit ik de snotteren achter mijn beeldscherm geloof ik

Ja, de tranen worden écht minder. Ik ervaar het nu ook al. In het moment zelf voelt het niet zo hoor, dan voelt het weer zo erg als 4 maanden geleden, maar als ik echt even terugkijk naar de momenten dat ik mezelf van mijn bed naar de bank en weer terug sleepte, of überhaupt tot 2 uur in de middag op bed lag..... die zijn er niet meer. Ik heb ook onafgebroken gejankt. Ik ging na mijn werk direct zonder eten naar bed, om daar te janken. En daarna in het weekend tot 14.00uur op bed te blijven liggen, om de de hele dag op de bank te liggen, uiteraard ook daar janken. Nu huil ik nog steeds, iedere dag wel een keer, of twee. Maar ik merk dat de intensiteit minder wordt. De tranen komen nog wel, er hoeft eigenlijk ook niks voor te gebeuren en ze zijn er, maar niet meer 2 uur aan een stuk. Ik weet nu dat ik MAG huilen/krijsen/schreeuwen, maar dat ik mezelf daarna moet dwingen om wat te gaan doen. Wandelen/fietsen/zwemmen/afspreken met vrienden/een spelletje. Bezig blijven helpt. En tja: accepteren dat je jezelf voorlopig nog wel even rot zult voelen en dat de tranen nog wel even komen, en ook vanzelf minder worden

En Kiki, dat is fijn om te lezen! Ik vind ons allemaal mooie en heerlijke mensen Wij willen ons gevoel delen, we zitten in de shit, maar tegelijkertijd willen we ook andere mensen steunen die exact hetzelfde meemaken, hoe mooi is dat Ik denk dat ik hier zelfs ná mijn liefdesverdriet blijf komen ( Dan geef ik een feestje ) al is het maar om die éne persoon die éne dag een goed gevoel te geven