Waterman dank je wel...

In het begin snapte ik er niks van, ja ik heb dingen te snel ingevuld, we hebben ruzies gehad bijgelegd, beterschap beloofd en nagekomen en toch ......
Alles met elkaar is teveel opgestapeld, ik heb 2x de sleutels terug gegeven in de relatie, 1 eerdere break gehad van 4 dagen (wat een hel) hierna eea goed doorgepraat en dan toch een maand later dit....

Weet je op enig moment snap je het gewoon niet meer... als ik aardig en lief doe dor of zelf te conatcten of te reageren op haar berichtje is het alsof ze verder weg gaat. Als ik niet reageer of wat afstand neem wordt ik ineens gevraagd voor de koffie thuis waar de kids bijzijn. Heel gezellig en ontspannen paar dagen later gezellig samen tafelen en uiteraard komet het gesprek op "ons", hoe gaat het met je ..? wordt er gevraagd... tja.. eerlijk? wisselend is het antwoord, had ik moeten zeggen GEWELDIG....? naah dat is zo nep.. maar goed feit is dat ik door een K** huwelijk bepaalde eigenschappen onbewust heb meegenomen is deze relatie, tja dat kwartje valt nu pas, door overal heel erg over na te denken . Wat is er gebeurd, wat doet dat, waar komt het weg etc etc. Dat ook uitgelegd wat een heel goed gesprek opleverde, met het risico dat ze dit nog enger vindt dan wat er al is gebeurd en haar misschien wel helemaal kwijt raak. Tegelijkertijd heb ik mij de afgelopen tijd beseft dat ik vooral haar en haar meiden voorop heb gesteld. Als het daar maar op rolletjes liep zou de rest wel komen... dat werkt dus niet ... tja dat merk ik nu nog even..

Maar het wat er nu gebeurd is dus praten en daarbij is zij vooral boos, bang, onzeker gefrusteerd, voelt zich gemanipuleerd etc etc.

Ik zoek dan vooral nog naar de weg om wel eerlijk te zijn maar ook niet het achterste van de tong te laten zien, om te voorkomen dat dit nog meer vragen en angsten oproept. In een berichtje zegt ze dat het zoveel met haar doet, dat het nog veel tijd nodig heeft. Maar tegelijk als ik dan vraag waarom ze wel zelf het contact initieert, zegt ze dat ze mij dus dan echt mist. Eerder was ik degene waar ze alles aan vertelde en dat is weggevallen dan weet ze dus niet wat ze ermee aan moet.
Dat zal een gevecht tussen verstand en emotie zijn net als dat ze huilend tegen me aan ligt en zegt dat ze het zo gaag wil maar zo bang is dat het toch weer mis gaat. Pffff wat kan ik daar nu mee, heel veel en toch niets.

Zeggen dat ze er geen zekerheden zijn in het leven.. op 1 na..? dat ze in een eventuele nieuwe relatie ook dit vraagstuk krijgt... man oh man oh man ik heb er een beetje een zootje van ..zo voelt het toch.

Weet dan niet goed hoe ik haar antwoorden moet interpreteren als ze iets schrijft..

Enfin.. voor wat betreft mijn fouten in deze relatie..daar heb ik invloed op en daar maak ik als de donder werk van.
Zoals ze al schreef "if its ment to be..it will be"

zo niet, dan heb ik mezelf bijelkaar en weer back to earth... makkelijk nee zeker niet, maar op die manier doe ik het eerst voor mijzelf en dan voor een ander.

Ze is voor mij enorm de moeite waard, nu nog zien dat het gerepareerd kan worden.