Paar maanden geleden is het uitgegaan tussen mij en mijn ex.
Ze zag het niet meer zitten, ik was teveel met mijzelf bezig, en ze wilde liefde zien. Ze ging, omdat ik het niet zag , ik vond alles wel best gaan.

Ze ging, deed me veel verdriet, maar wist niet te uitten aan haar dat ik wel van haar hield en het niet zo wilde laten. Ik ging bij mijzelf na wat ik dan moest doen of aan moest werken. Maar kwam er niet uit..

Zij was er nog wel steeds, maar niets verbeterde en ze hield nog wel haar afstand. Op gegeven moment ben ik bij mijzelf nagegaan , wil ik wel veranderen in een persoon waar ik niet gelukkig van word. Bleven enkel ruzies houden. En op een dag besloot ik genoeg, ik ging verder... zoende met andere. Maar hield mijn verdriet, had het niet afgesloten, en mijn ex was nog steeds mijn zwakke plek, Bleven contact houden, maar elke keer weer dezelfde discussies. Ze vond dat ik er niet voor vocht. Als ik echt van haar hield moest ik vechten, maar ik wist niet hoe.

De discussies, de ruzies er is teveel gebeurd om er nog voor te gaan. Elke keer die verdomde discussies. En soms heb ik een zwak moment, dan mis ik haar onwijs, maar nogmaals teveel gebeurd. Zij kan het niet loslaten, en blijft mij opzoeken en op mijn zwakke plek zitten.Maar ik wil het afsluiten, zou zij ook moeten doen... zo kunnen we het nooit een plek geven. Ik heb haar genegeerd.. op die manier te proberen. Maar dan is ze lief , en dan wil ik wel weer reageren.
Dan is ze weer boos, en gaan we de riedel weer in... Ze kan het niet loslaten, en ik weet niet hoe ik het aan haar verstand krijg, dat het beter is als ze verder gaat, het afsluit.......Tuurlijk houd ik van haar, maar ik weet ook dat het niet meer kan... Maar wil het afsluiten, maar weet niet meer wat te doen...ze kan het niet loslaten.