Zoals jullie in mijn eerdere blog hebben kunnen lezen, heb ik me behoorlijk ellendig gevoeld en nog steeds kan ik je wel zeggen. De afgelopen dagen waren hell! Ik ben dan ook naar vriendinnen gegaan om mn verhaal te vertellen en iedereen zegt; je verdient beter. Dit weet ik nu ook wel, ik zag al een soort van toekomst voor me met gezelligheid van vrienden om me heen en ik zou wel uit dat dal klimmen en het zou allemaal goed komen. Was het niet dat Hij steeds contact met mij zocht, constant bellen en smsen over hoeveel spijt het wel niet heeft en vannacht was hij denk ik de wanhoop nabij. Ik was gisteravond met een vriendin de stad in gegaan, het was gezellig en ik stelde me zo voor dat ik dit vaker ging doen. Rond een uurtje op 2 lag ik op bed, hij had me niet meer gebeld. 'sochtends vroeg hoorde ik geklop aan de deur, ik sliep nog half en dacht dat ik droomde, toen hoorde ik m'n naam roepen en het kwam van mijn raam vandaan. Ja hoor daar stond hij op een ladder voor mn raam, hij was in de storm met wind tegen naar mij toe gefiets 1,5 uur heeft ie erover gedaan. Ik moest hem wel binnen laten. Huilend lag hij naast me op bed, ik heb amper iets tegen hem gezegt. 3 uur later is hij weer weggegaan omdat ie moest werken, weer op de fiets. Hij was in paniek, miste me en hield van, hij heeft er alles voor over om mij gelukkig te maken. Wat moet ik doen?..ik vertrouw hem gewoon niet meer...