Dag lieve mensen,

Dit komt echt als donderslag op mijn heldere hemel. Hij en ik kennen elkaar al een tijd en voor zover ik begrepen had vindt hij mij al 4 maanden leuk..nou de afgelopen maand begon ik hem eigenlijk te zien..en ja we zijn nu al een maand soort van aan het daten, we slapen bij elkaar, hij ligt tegen mij aan waar zijn moeder bij is, we doen iig allerlei dingen samen die je doet als je Net iemand leuk begint te vinden..al zijn er hiervoor wel wat dingen voorgevallen waarvan hij waarschijnlijk aan mij twijfelt, of ik wel serieus ben..maarja zelfs nadat die dingen voorgevallen zijn zijn we nu een maand met elkaar aan het daten..

en nu komt het ergste..

nadat we een dag samen hebben doorgebracht liet ik per ongeluk een woord relatie vallen, niet eens in context met hem maar in het algemeen waarop hij paniekerig reageerde: IK wil geen relatie. Dat je het even weet.

Ik stomverbaasd, want zover was ik niet eens nog. Dus bij afscheid heb ik hem maar terug geroepen en ben een gesprek met hem aangegaan hierover, wat dit dan wel is tussen ons..wat ik begrepen heb en het zijn zijn woorden:
''wat wij hebben is al eigenlijk een relatie en er is niemand anders maar ik wil er geen label op doen of het zo noemen want dan gaat alles fout, het is altijd fout gegaan en ik wil iemand leren kennen zodat ik voor mezelf kan beslissen of ik iemand leuk vind, en je weet dat ik je leuk vind, maar zodra je het een relatie gaat noemen worden de gesprekken anders, ga je anders met elkaar om, en veel mensen maken die fout en dat wil ik niet, er worden verwachtingen geschept en het wordt gewoon gezeik. En ik weet niet wat er over 2 weken gebeurt, dat zien we dan wel. Ik zeg niet nooit een relatie, maar het wordt altijd gezeik'' Hij bracht ook even zijn oude relaties erbij, hoe naar de ervaringen daar waren..

oke..ik nog steeds stomverbaasd van wat ik hoorde dus ik vroeg wat hij ervan vond als ik nu met iemand anders wat zou gaan doen? en zijn reactie was: dat moet je zelf weten, ik verwacht niks van jou ik zou het wel op prijs stellen als je het mij eerlijk zegt.

Dat snap ik dan weer niet, het is een relatie, ik ben de enige maar je vindt het niet erg als ik met iemand anders iets zou doen? klopt toch niet

Ik voelde ook meer angst bij hem dan dat ie echt zeker was van wat die zei..dus nou ben ik gewoon lay low, ik zoek even geen contact met hem omdat ik hier zelf over na aan het denken ben, wat dit allemaal nou betekent.

Zo'n gesprek zag ik totaal niet aankomen, vooral niet na 1 maand. Ik weet ook niet waarom hij dat in paniek uitschreeuwde uit het niets. En ik weet ook niet wat ik doen moet..iemand hier ervaring mee of tips of iemand die mij kan uitleggen of deze man een relatie met MIJ niet wilt, of dat ie het wel wilt maar zijn tijd nodig heeft om mij te kunnen vertrouwen en in te zien dat dit misschien wel iets anders is als wat hij kent?...of dat hij mij niet leuk genoeg vindt gewoon..

liefs