Een x aantal maanden geleden heb ik online een man leren kennen en hadden wij direct een klik. Uren lang konden wij met elkaar kletsen via de telefoon zonder enige stilte. Na ongeveer 2 weken hadden wij onze 1ste date en gingen wij hapje eten. Wat was hij leuk! Ogen om in te verdwalen en een glimlach waarbij je weg smelt. De volgende dag stuurde hij een berichtje dat hij mij ontzettend leuk vond en mij graag snel weer wilde zien. Zo gezegd zo gedaan en de dates volgde elkaar op. Hij wilde na date 2 al weten waar hij aan toe was, of er meer in zat? Ik gaf aan het rustig aan te willen doen, want we konden elkaar immers net? Hij gaf aan het type van gas geven te zijn maar een stap terug te gaan doen.

Een aantal dates verder merkte ik dat ik hem toch wel ontzettend leuk begon te vinden en stelde mijzelf open, vanaf het moment dat ik dat deed zette hij een stap terug. Wij hebben het hierover gehad en heb ik een stapje terug gedaan. Op een of andere manier bloeide er iets moois op, we werden beide verliefd en wilde het liefst iedere dag bij elkaar zijn maar zagen elkaar gemiddeld 1 á 2 keer per week. Toevallig vielen onze vakanties samen en had hij de wildste plannen voor ons 2. Uit eindelijk is het voor onze vakantie officieel aan gegaan, want hij wilde voor mij gaan en ik voor hem. Tijdens onze vakantie heb ik zijn ouders ontmoet, erg snel maar hij wilde het graag! Niet veel later heb ik zijn kinderen (3 en 5 jaar) ontmoet omdat hij 3 weken lang de kinderen had in zijn vakantie. Dit ging perfect, de kinderen en ik klikte ontzettend goed.

We hebben met zijn 4 ontzettend veel leuke dingen gedaan en af en toe gingen we met zijn 2 op pad. We zaten op een roze wolk, we konden niet van elkaar afblijven en we gingen een mooie toekomst tegemoet met zijn 2. Hij wilde graag dat ik in de toekomst bij hem kwam wonen en had grote toekomst plannen. Wij hadden met zijn 4 en zijn ouders een leuke zondag, we waren klef en bef en maandag... maandag was het ineens anders. Hij was kil en afstandelijk? Ik dacht agh, hij heeft misschien niet goed geslapen? Ik zocht er niet veel achter maar dit ging dagen door. (Overigens was ik meestal 2 dagen, 1 nacht bij hem waarna ik weer voor een nacht naar huis ging)

Na 4 dagen op mijn onderlip te hebben gebeten heb ik op de man af gevraagd of er iets was? Hij beweerde van niet? En we hebben nog een gezellige middag gehad waar hij het over zijn toekomst plannen had van hem en mij tegen een vriend. Ik had weer een wat beter gevoel maar in de avond samen was hij weer kil en afstandelijk. Zo aanhankelijk hij eerst was, zo kon er geen kus of knuffel meer vanaf. Iedere aanraking van mijn kant leek wel te veel? In de avond heb ik hem gevraagd wat er is? Hij zei opnieuw dat er niets is, maar toen ik uiteindelijk vroeg of hij twijfels had? Gaf hij toe, hij wist niet wat hij wilde? Het gevoel kon toch niet ineens weg zijn? Hij vind me geweldig en er is niets mis met mij, de kinderen zijn gek op mij? Hij wist niet waar het aan lag? Hoewel ik van binnen brak bleef ik rustig en begripvol. We hebben ruim 2 uur met elkaar gepraat, hij heeft gehuild en met elkaar geknuffeld. Ik zou die nacht bij hem slapen, maar ik kon het niet opbrengen om te blijven en ben naar huis gegaan. Onderweg naar huis ben ik gebroken, ik heb gehuild zoals ik nog nooit heb gehuild. Hoe kon het dat ik zoveel geef en zoveel voel voor iemand die ik pas 3 maanden ken? Ik stel mijzelf moeilijk open voor iemand, het voelde goed en ik was vol zelfvertrouwen over ons.

De volgende dag hebben we in de avond nog met elkaar gebeld en samen veel gehuild aan de telefoon, het brak mijn hart te horen dat de kinderen maar naar mij blijven vragen. Zijn ex (Waar hij 12 jaar samen mee is geweest) had hem zelfs gezegd, laat haar niet gaan! Ik zie dat je om haar geeft en ze is geweldig voor de kinderen en ook zijn moeder heeft hem dit gezegd. Dit deed mij heel goed. Hij en zijn ex zijn overigens een jaar uit elkaar en hebben we normaal contact met elkaar. We hebben toen zaterdags met elkaar afgesproken om wat leuks te doen, ik was nog nooit zo zenuwachtig toen ik naar hem toe reed! Het leek wel onze eerste date? In het begin was het vreselijk ongemakkelijk maar na een uurtje was het weer zoals voorheen. We hadden het gezellig, kunnen praten over van alles, er was weer een seksuele spanning. Uit eindelijk was ik pas om 04.00 uur thuis.

Tijdens ons afspraakje hebben we afgesproken afstand van elkaar te nemen en wel te zien hoe of wat? Zondag, maandag en dinsdag overdag niet met elkaar gesproken en gisteravond (dinsdag) belde hij ineens (2,5 uur lang gebeld). Dat hij veel aan mij denkt, mij mist maar niet weet of dat als ZIJN vriendin is of als gewoon een vriendin. Ik heb aangegeven dat ik vermoed dat hij bang is, bang is om zich volledig te geven om vervolgens weer zo gekwetst te worden als door zijn ex. Dat hij door zijn angst niet voelt wat hij voelt, dat zijn gevoel door die angst word geblokkeerd. Hij wist het niet, misschien was het wel zo? We waren het samen eens dat als we nu door zouden gaan met afstand nemen dat het doodbloed? Dat wilde we beide niet, we willen elkaar niet kwijt. Afgesproken weer de date fase in te gaan en af en toe wat leuks met elkaar te doen. Ik heb aangegeven dat ik het wel wil proberen zo, maar dat ik niet weken ga wachten en dat de bal bij hem ligt. Ik zoek weinig tot geen contact en dat als hij wilt afspreken dat hij dit moet aangeven, ik wil hem immers niet benauwen.

Doe ik hier wel goed aan, het afstand nemen gaat tegen mijn gevoel is.. ik vind het moeilijk! We zijn vreselijk hard van stapel gelopen, doen we hier beide wel goed aan?

Hoe kan je zo verliefd zijn en ineens zo ommezwaai maken? Deze vraag blijft maar door mijn hoofd spoken.

Graag jullie ideeën en suggesties! Heel veel liefs...