Er zijn momenteel 0 gebruikers en 10 gasten online.
goh wat heeft hij het druk met allerlei vriendinnetjes, waarvan sommigen hun hartje al gebroken is door hem, net als het mijne..
Allerlei berichtjes op facebook van zijn maten, zo van: kleren op de stoel, maar niet in de kast.. alle vrouwen mogen nu binnen met een handtas maar niet meer met de grote valies.. pfff zo'n kinderpraat, maar het raakt me toch heel erg.
Zijn facebook verwijderen lukt me echt nog niet! dat is het enige 'contact' dat ik nog heb met hem
wanneer gaat dit k*tgevoel voorbij???
Kathleentje
Het is uit. Hij is weg. En je wil hem toch niet meer terug. Maak het dan ook echt uit. Laat hem. Ga van jezelf houden, niet meer van hem. Weg van facebook. Niet meer kijken.
Hard, maar de enige weg hieruit.
Knuffels van Waterman
@kathleentje
Lastig hoor, het verwijderen van Facebook. Ik herken het wel. Het is toch soort van een laatste strohalm om te kunnen weten of uitzoeken wat hij doet. Ik heb een aantal weken nadat het uitging wel de keuze gemaakt om hem te verwijderen uit mijn vriendenlijst. Natuurlijk ben ik nog wel eens nieuwsgierig, maar er niets meer op te zien. Dat is als je eens een zwak moment hebt wel fijn, er komt geen nieuwe informatie binnen, die je eigenlijk ook helemaal niet wilt weten. Als ik echt wil, kan ik via vrienden wel uitvissen wat hij er allemaal opzet, maar geloof me dat doet je alleen maar pijn!! Ik heb die behoefte tot nu toe 2x gehad, en weet me nog wel in te houden. Daarom kies ik er voor om mijn eigen Facebookpagina zo leuk mogelijk te vullen als ik de drang weer eens heb. Met leuke nummers of plaatjes, of gewoon dingen die ik doe.
Soms denk ik wel eens, leefden we maar 40 jaar geleden. Toen ging het uit, en uit was uit... geen whatsapp, facebook,twitter, met een beetje pech trof je elkaar alleen op de hoek van de straat.
Kortom: Hoe moeilijk ook,probeer ook dat lijntje door te knippen! Je kunt hier ook altijd je verhaal typen als je weer eens in een dipje zit!
@schorpioentje
Wij zijn nu al bijna 8 weken uit elkaar, maar krijg het echt niet over mijn hart om hem op facebook te verwijderen.. zoals je zegt, mijn laatste strohalm..
maar als ik dan zie dat hij al 'onze' foto's verwijderd heeft, dus het weer pijn.
Hij woont weer op zichzelf en is blijkbaar gelukkig en gaat verder met zijn leven.
Ik probeer leuke dingen te doen en krijg veel steun, maar het gemis en dat leeg gevoel en mijn maatje kwijt zijn, blijft.. Ik zou hem nog altijd terug in mijn armen sluiten !
Zoveel vragen, denkt hij ooit aan mij of mist hij mij? Terwijl het zelfpijniging is, want hij leeft nu als de vrolijke vrijgezel met veel bier, feesten, voetbal en vrouwtjes..
zo moeilijk allemaal!! Heb me vandaag ziek gemeld op het werk, heb een echte baaldag
xxx