Ik heb gisteren nog eens wat mailtjes doorgelezen tussen hem en die ander. Ik heb nog zoveel vragen en ik weet niet of ik ze moet stellen. In de praktijk gaat het best goed met me, maar gevoelsmatig... Vanochtend in tranen uitgebarsten omdat ik me zo alleen en bang voel. Op dat moment zou ik me zo graag laten troosten door hem, maar hoe kan je de veroorzaker van dit verdriet je laten troosten? Ik moet het gewoon de tijd geven en vertrouwen hebben al is dat als je je zo rot voelt erg moeilijk. Ik weet dat het over is, maar heb gewoon nog hoop. Hij zit ook bij een psych omdat hij zijn gevoelens moeilijk kan uiten en ze vaak ook niet onderkent, dat is in ieder geval positief. Hij is volgens mij ook verliefd op een ander, of in ieder geval is het meer dan vriendschap. Ik heb mailtjes tussen hen gelezen en hij zegt het niet met zoveel woorden maar toch. Ze heeft ook een keer in een dronken bui een onzedig voorstel gedaan. Hij zei toen dat hij geen seconde getwijfeld had en dat hij afstand zou nemen als hij verliefd op haar zou worden of als het een gevaar zou zijn voor onze relatie. Die vond hij te waardevol om op het spel te zetten. Een leugen dus, later bekende hij dat hij wel had getwijfeld. Ook in zijn mail stond dat hij geen excuus had omdat hij nuchter was en zij wel omdat ze dronken was. Maar dat hij geen spijt had van wat hij gezegd of gedaan had maar wel van de manier waarop. Dat hij gelukkig op tijd zijn verstand terug had gekregen en niet nog stommere dingen hag gedaan. Maar dat als hij naar zijn hart had geluisterd.. Deze woorden doen me zo veel pijn, hij heeft zoveel voor me verzwegen, voel me zo gekwetst en intens verdrietig. Die woorden blijven door mijn hoofd spoken. Moet ik dit proberen te vergeten of zullen ze me sterken in mijn gevoel dat het beter is zo? Zie je, ik zoek helaas nog steeds antwoorden... Liefs Pluk