Beste Dolce33,

Als ik mijn mening mag geven, denk ik dat hij het op het moment sowieso niet in staat is om een relatie te beginnen, je verteld zelf hoe zwaar hij het heeft gehad met andere vrouwen. Misschien heeft hij daardoor beetje bindingsangst? Hoeft niet hoor, misschien zuig ik het wel uit m'n duim..
Geef hem even wat tijd ( dus geen contact opnemen ).
En probeer het later nog eens. ( na een paar weken misschien?)
Dat klinkt lang en het wachten, pff ja dat is ook heel vervelend. Maar kijk na dat poosje of hij er nog steeds zo over denkt. En probeer het later als je weer contact hebt gelegd langzamerhand te vragen of hij meer wilt dan eerst etc.

Tenzij je hier niet op kunt wachten of wel verder wilt met je leven, dan moet je dat ook aangeven. Maar ik denk zelf dat hij er even niets van wilt weten, relaties. Gun hem daarom ook nog maar wat meer rust zodat hij ook nog een beetje kan nadenken.

Zoals ik al zei dit is mijn mening. Je hoeft verders niks op te volgen, als je dat niet wilt

In ieder geval veel sterkte! & Ik snap dat het rot voor je is.

Verliefd...

Het mag overduidelijk zijn dat je liefde, en verliefdheid niet kan afdwingen.

Ongeacht de gevoelens die je voor iemand voelt, is er geen enkele vorm van aandacht, liefde of genegenheid die jij kan tonen, en daar de voor juiste liefde voor kan terugverwachten..

Of hij het waard is, misschien is dat zo, je kan jezelf echter wel afvragen wat het jouw persoonlijk waard is?
Maw, Wat 'mag' het jouw kosten als persoon om de ander te 'winnen' voor jou?
Hoeveel tijd, moeite en energie wil jij erin steken, en wat levert het je op termijn op?

Reële vragen die een duidelijk antwoord verwachten, kijk er naar vanuit voor en tegens, laat je gevoel spreken, maar primair de gevoelens die spreken voor jouw persoon, en niet voor de 'droom' die die persoon voor jou (blijkbaar) niet inhoud...

Het verwachten, het hopen op een groeiende liefde gaat naar mijn persoonlijke ervaring ten koste van je persoonlijke groei...

Wees wijs, en maak de 'juiste' keuze, en dat is in dit geval, kies voor jezelf: en laat het mogelijke lijden niet toe, omdat het misschien nog wel komt....

Sterkte
Jester.

je kan het niet afdwingen... ik heb zelf aan beide kanten gestaan.
Drie jaar geleden toen een man helemaal verliefd op mij werd, maar ik niet op hem. Ik twijfelde, heb dat vanaf het begin duidelijk gezegd, ik wilde denk ik heel graag verliefd worden maar ik was het gewoon niet. Hij bleef me nog wekenlang berichten sturen, wilde ook heel graag weten waarom. Maar van mijn kant was er geen waarom, er waren wel een aantal dingen die ik kon aanwijzen die wel meespeelden, maar niet verliefd is niet verliefd.

En omgekeerd een paar maand terug toen ik als een blok viel voor iemand die om allerlei redenen ook geen relatie wilde aangaan. Was net zo leuk, ik was helemaal hoteldebotel, ik dacht ook: verdorie, het past toch goed, het is zo leuk, dat gaf hij zelf ook aan - kwam voornamelijk van hem, dat hij zo'n klik voelde enzovoorts. Tja, maar hij wilde niet. Ik heb het ook meteen afgekapt, denk dat je daar goed aan hebt gedaan. Jij kan het nog zo graag willen, en jij kan nog zoveel potentie zien en jezelf met zoveel argumenten proberen te overtuigen dat het toch echt wel kan. Heb precies hetzelfde gedaan, zat het al voor hem uit te vogelen en ik was zwaar teleurgesteld dat hij uiteindelijk niet wilde. Maar je kunt je beter richten op de realiteit dan op de potentie. Hij heeft zijn eigen redenen waarom hij niet wil, dat is van hem, het is aan hem ook om dat te beslissen.

Ik zou echt niet gaan zitten wachten, maar het heft weer in eigen handen nemen, en ook stoppen met hem steeds te benaderen om uitleg. Die jongen die zo verliefd op mij was, deed dat bij mij heel erg, stuurde steeds berichten en het maakte dat ik me alleen maar aan hem ging ergeren. Denk dat afstand nu juist kracht kan scheppen voor jou, en dat hij ook weet ok dan heb ik haar ook gewoon niet in mijn leven. Je hebt het geprobeerd, jij wil nu een stap verder, hij wil niet... tja dan ook niet. Hij kan een beetje op de achtergrond in jouw leven blijven, als je dat aankunt, maar zou zeker niet meer gaan afspreken zoals je deed en knuffelen en zo. Wat jij zelf aankunt, met als doel dat hij ook echt voor jouw gevoel een achtergrondrol krijgt en jij je kunt gaan richten op andere mensen die er wel echt voor jou kunnen zijn.

Ik heb gisteren nog een laatste keer met hem afgesproken om bepaalde dingen uit te praten...

Het is een hele leuke avond geworden, heel bizar ook... Hij is net op dezelfde manier begonnen als de eerste date. We hadden op dezelfde plaats afgesproken. Ik vond dat wel mooi als afsluiter...

De avond zit erop en we gaan voort... Hij neemt mij vast en een half uur lang heeft hij mij diep staan aankijken, mijn gezicht strelen enz... Maar hij heeft me niet gekust... De zin was heel groot, maar er blokkeerde toch iets bij hem...

Ik heb hem mijn wensen en verlangens duidelijk gemaakt, dat ik hem graag zie... Ik heb hem ook niet gekust... Ik wou dat langs zijne kant respecteren... We hebben mekaar wel eens goed vastgenomen en dan afscheid genomen...

Ik voel me raar... Ik weet niet wat ik ermee moet...
Is hij verliefd of niet? Is hij gewoon afscheid aan het nemen? Is hij zich aan het bedenken?

4 dagen nadat we elkaar voor het laatst gezien hebben (en zijn twijfel bij het afscheid pijnlijk duidelijk was) krijg ik een berichtje...

Hey, ik wou je even laten weten dat ik veel nadenk over wat er gebeurd is. X

Wat wil dat zeggen? Wat bedoelt hij precies? Wat os er volgens hem gebeurd? Waarover is hij aan het nadenken?

Wat moet ik hier nu weer mee?

Ik heb een ludiek berichtje, volledig naast de kwestie teruggestuurd, en de volgende dag eentje met de boodschap: ik wist niet wat ik met je berichtje aan moest... En ik weet het nog niet... Maar ook jij nog veel plezier op verlof. X

En dan natuurlijk al en dag geen reactie...
Ik word hier gek van!