Nog geen week verder en het gezeur begint alweer,
we kunnen niet met en zonder en proberen het keer op keer.
Waarom is mijn hartje zo vervuld van jou,
wat doe jij toch steeds dat ik nog van jou hou.
Je zegt en doet de ergste dingen,
waarom laat ik mij juist door zo iemand beminnen.
Meer dan eens noemde jij mij een k......oer,
hoe kun je zoiets zeggen en waarom doe je zo stoer.
Je leuke kant is lief, aardig en oprecht,
maar die andere kant is zo superslecht!
Ik kan het maar niet begrijpen
en weet dat ik stiekem altijd voor je zal bezwijken..
Zijn we dan echt tweelingzielen van elkaar,
ik weet het niet maar lijkt mij een mooi gebaar.
Mooi gebaar zal een ander denken,
die ellende die hij jou kon schenken.
Moet ik daar nou echt zo blijmee zijn,
ja toch wel de mooie momenten waren fijn.
Intens, vol passie en overgave,
de rest was een opgave..
Dat rijmt echt niet,
maar interesseert mij geen biet.
Ik zit hier weer aan de tafel te schrijven,
over hoe het was en hoe het kon blijven.
Waarom werkt het niet,
en waarom doet het mij nog zo'n verdriet.
Ik wil verder in dit leven,
en dat is denk iets wat jij mij niet kunt geven.
Ik wil mijn eigen leven leiden,
en heus ben daar in bescheiden.
Maar wil wel mensen leren kennen in dit leven,
maar door jou jaloerse gedrag kun je mij ook dat niet geven.
Onze basis was echt zo totaal fout,
een relatie is iets wat je opbouwd.
Bij ons werd alles afgebroken
en letterlijk en figuurlijk in de fik gestoken.
Het einde tussen ons is gekomen,
het enige wat wij nog kunnen doen is samen komen in onze dromen..

Ik hoop dat ik mij ooit nog zo kan geven als hoe ik dat bij jou deed,
ik hield namelijk wel echt van jou!