Nog geen week verder en het gezeur begint alweer,
we kunnen niet met en zonder en proberen het keer op keer.
Waarom is mijn hartje zo vervuld van jou,
wat doe jij toch steeds dat ik nog van jou hou.
Je zegt en doet de ergste dingen,
waarom laat ik mij juist door zo iemand beminnen.
Meer dan eens noemde jij mij een k......oer,
hoe kun je zoiets zeggen en waarom doe je zo stoer.
Je leuke kant is lief, aardig en oprecht,
maar die andere kant is zo superslecht!
Ik kan het maar niet begrijpen
en weet dat ik stiekem altijd voor je zal bezwijken..
Zijn we dan echt tweelingzielen van elkaar,

hoi, iedereen
ik ben cyn en moet echt even mij verhaal kwijt.
vind het eigenlijk een beetje suf van mijzelf dat ik dit doe maar doe het toch.
ik heb net als vele een verhaal, een verhaal over liefde en het verdriet daarvan.. ik begin maar gewoon.
vorig jaar leerde ik mijn ex kennen, het was meteen raak, werd meteen hopeloss verliefd en alles ging veel te snel, maar ja dat maakt je niet uit want je bent verliefd. wij waren vanaf dag elke dag bij elkaar en gingen al snel samen wonen. alleen toen begon het allemaal. ik kwam er achter dat hij niet zo eerlijk, vond een emailaccount met een wachtwoord en ging ff een kijkje nemen met het hart in mijn keel. ja hoor berichetn van een ander meisje. steeds kwam ik achter meer dingen en bleef hem maar tweede kansen geven omdat ik zo gek op hem was en hem niet kwijt wilde en hij ook iedere keer spijt betoog. uiteindelijk had ik geen vertrouwen meer en werd het een relatie vol achterdocht en alles controleren want zo was ik er immers achter gekomen dus misschien kwam ik achter meer.. heb er op een gegeven moment een punt achter gezet, ik kon niet meer de koek was op.(ga het nu ff kort samen vatten anders wordt het zo saai)hij heeft mij twee keer geslagen een kopstoot gegeven,twee weken later had ik een baksteen door mijn slaapkamerraam, proberen gordijn via de brievenbus in de fik te steken en mijn auto tank. over verdere vernielingen te zwijgen.