Hoi Amy,

Ik wil het altijd WETEN. Of het nu pijn doet of niet. Het weekend dat mijn ex zijn tweede date had, voelde ik opeens dat het raak was. Zo'n intuitie. Ik wist dat het mij pijn zou doen, maar ik zat het hele weekend in onzekerheid. Het gemaild. Gebeld. En zondagavond reactie: ja, hij had de WARE gevonden. En het was wederzijds. En ze hadden HET gedaan.. (Later zou blijken dat hij meteen daarna weer een andere ware vond).
Ik wist het, maar dacht ergens nog, het kan ook anders zijn gelopen. Het doet heel erg pijn dat te horen, maar het maakt ook een eind aan je onzekerheid. Het zweven tussen hoop en vrees.

Mannen kunnen niet lang alleen zijn, zeggen ze. Na de scheiding zie je mannen eerder weer iemand hebben dan vrouwen. Naar mijn idee zijn ze minder kieskeurig als er maar weer gezellig een vrouw in huis is... Of ze zijn sneller verliefd, ik weet het niet.
Ik las ook ergens in een onderzoek dat mannen liefdesverdriet het vaakst verwerken door een nieuw iemand te nemen..
(Ja, ja, mannen ik generaliseer wel... Zeker jij bent niet zo hoor, Ron... en Johnny, en Peter en Miller..

Amy ik zou dus wel bellen of sms-en dan weet je het het snelst.'
En ik kan me heel goed voorstellen dat dit een nieuwe klap is, hoe ver je ook al bent/was. Want ik dacht ook net: ik ben al ver. Ik kan het zeker hebben dat het over is, ik kan het ook wel hebben dat hij een ander heeft. En nu lees ik dat ze samen op vakantie gaan, en BAM! dat hakt er toch weer in.

Sterkte en liefs,
Geraldine.

Wel Amy,

de gouden raad van Tante Kaat ( en iedereen die hier op het forum zit )... Laat hem vallen, liefst als een baksteen op sterk water. Hij is je NIET waard. Jij verdient echt wel beter. Ik denk dat contact het allemaal nog erger gaat maken. Laat hem maar doen, hij krijgt er nog wel spijt van.

X

Hoi allemaal,

Bedankt voor jullie reacties, het doet goed te weten dat je niet alleen bent. Heel clich?ɬ©, maar toch, het is zo.
Ik heb ook altijd zoiets dat ik het wil weten, maar op dit moment twijfel ik dus heel sterk. Ik denk dat ik uiteindelijk toch wel weer contact met hem zal hebben, dat het gewoon een kwestie is van wie zet wanneer de eerste stap.
En mijn ex is inderdaad een wegloper, opkropper, vluchter, hoe je het maar wilt noemen. Toen ik hem een keer aan de telefoon had nadat het uit was voelde hij zich niet happy en wist ie echt niet meer wat hij moest. Met haar, met zijn leven (in de zin van zijn werk enzo), en hij vroeg echt 'wat moet ik nou?'. Eh...dunno?! Ik weet niet eens wat ik moet, maargoed. Alleen beetje lullig, paar dagen daarna sprak ik hem weer en toen voelde hij zich wel goed, was dus niks aan de hand, alles prima en dat vertrouwde van het vorige gesprek was verdwenen. Ik heb hem ermee geconfronteerd, hij beaamde het ook maar deed er niks mee.
Ik dacht ook altijd dat we goed konden praten over alles, totdat ik er later achter kwam dat IK inderdaad goed kon praten over alles wat mij dwars zat, hij luisterde wel, maar HIJ heeft nog nooit gezegd als er iets was. Ik moest het er altijd uittrekken, en er was ook nooit zoveel met hem. Totdat die h..r op kwam dagen, en ja, dat wilde hij eerst met haar 'afhandelen' voordat hij het tegen mij zou zeggen.
Ik dwaal een beetje af, maar het ergste is nog dat hij eerst met haar gezoend had (ok?ɬ©, shit happens), dat we toen een fantastisch weekend gehad hebben, net zoals anders, en op een gegeven moment kwam het gesprek op vreemdgaan. Ik heb zelf ooit eens met een ander gezoend, helemaal in het begin van onze relatie, heel lang verhaal, heel veel spijt, vergeven en vergeten, maar ik zei dus dat op het moment dat je zoiets doet, je wel dood kunt gaan van ellende omdat je weet dat je niet meer terug kunt. En even later maakte ik een half grapje zo in de trant van 'als je nog iets op te biechten hebt...nu is het het moment!'. Nee, was allemaal niks, en zelfs toen ik dat van dat gevoel vertelde reageerde hij niet. Diezelfde avond moest ik terug naar mijn eigen kamer waar ik studeer (andere stad), toen had hij met haar afgesproken om alles 'af te handelen'. En toen zijn ze dus met elkaar naar bed geweest, twee dagen later stond hij voor mijn deur om het op te biechten.
Hij heeft altijd gezegd dat hij voor ons gevochten heeft, maar het is precies zoals Shakira zingt: '(you keep on aiming for the top) and quit before you sweat a drop'. En ik maar geloven dat hij het meende.

Lang verhaal geworden, maar ik kan er nog steeds niet bij zoals jullie merken. Ben ook niet de enige natuurlijk, maargoed.
Ik zou willen dat het me allemaal niks meer intereseerde, hoe lang nog?!