Allereerst allemaal heel erg bedankt voor alle reacties.

Graag geef ik nu een kleine update en zou graag jullie interpretatie aanhoren.
We zijn inmiddels bijna anderhalve week verder.
Er is veel gebeurt.

Allereerst natuurlijk het proberen ontwijken van elkaar.
Dit kan gewoon niet. We zien elkaar elke dag.
Uiteindelijk hebben we het allebei maar opgegeven.
Het enige is dat we nu net als vroeger met elkaar omgaan alleen op het moment dat we klaar zijn met werken horen we niks meer van elkaar.
Het is allemaal leuk en gezellig maar ergens merk ik gewoon dat het niet goed gaat.
Zowel met mij niet als met hem niet.

Gisteren heb ik hem geconfronteerd met vooral zijn eigen geluk.
We hadden een normaal gesprek, als collega's onder elkaar.
Uiteindelijk werd dat al wat meer persoonlijker.
Hij begon over zijn familie en uiteindelijk ging het gesprek nog alleen over geld.
Dat die meer ging verdienen en dat hij ook meer zou gaan verdienen etc.
Uiteindelijk heb ik hem gevraagd wanneer die van plan is mijn spullen terug te geven.
''Volgende week ergens denk ik''
Ik trok al een bitchie gezicht met een reactie ''oh okee....''

Aan het einde van het gesprek zei ik zo: ''als jij maar gelukkig bent dan is het goed''
Hij werd stil en hij leek zich er ongemakkelijk te voelen.
Als een jongetje dat wegkroop in een hoekje.

Vanmorgen zijn we weer begonnen met vrolijk en aardig.
Hij begint steeds meer contact met mij te zoeken alleen nog niet buiten werktijden om.
Zou die toch nog terugkomen?
Toch niet die keuze gemaakt hebben en nog steeds twijfelen?
Wat is het beste wat ik kan doen om en de werksfeer positief te houden maar toch een antwoord op mijn vraag te krijgen?
Ik vind het heel moeilijk hoe ik hiermee om moet gaan.

Alvast bedankt.
MVG
bp129693