Hoi,
Na een aantal dagen te hebben meegelezen op deze site, wil ik graag mijn verhaal met jullie delen. Where shall I begin? Zoveel gebeurd in de afgelopen tijd.

Twee jaar geleden leerde ik mijn ex-vriendin kennen via Internet. Ik woonde destijds nog in Rotterdam, zij in een klein gehucht in de Kop van Noord Holland. Onze eerste date vergeet ik nooit meer, ik stapte uit de trein, zag haar en was meteen verkocht. Ik ben meteen 3 nachten gebleven. Na twee maanden heen en weer te hebben gereisd, ben ik bij haar ingetrokken. Zij heeft twee zoons uit een eerder huwelijk, dus die kreeg ik er ook meteen bij om de week. Allebei vonden zij het prima dat hun moeder nu met een vrouw haar geluk had gevonden en accepteerden mij ook volledig. Ook voor mij was de vrouwenliefde redelijk nieuw. Voornamelijk vriendjes gehad, maar mijn gevoel voor vrouwen was er al een tijdje. Na enkele maanden vond ik ook een leuke baan bij de Gemeente. Wonen op het dorp was een absolute cultuurshock voor me. Wennen kon ik niet echt, daar ik van nature een echt stadsmens ben. De relatie was super in het begin, maar na een jaar kwamen de eerste obstakels op ons pad. Zij had (heeft) een kapsalon, die niet goed liep en de financiele problemen veroorzaakten veel stress. Het enige wat zij kon doen was haar kop in het zand steken, urenlang achter de computer met Second Life bezig zijn en mij en de jongens links laten liggen. Ik heb geprobeerd om haar achter de computer vandaan te halen, veel ruzies volgden en uiteindelijk heeft zij aangegeven te willen latten. Haar gevoel voor mij was niet meer zo diep en zij had haar vrijheid nodig. Ben in maart vertrokken en woon weer op mezelf. Sindsdien zijn wij aan het latten tegen beter weten in. Ik heb het er erg moeilijk mee, mis haar verschrikkelijk en vind het alleen wonen echt helemaal niets. Ben lichamelijk en emotioneel een wrak. In 8 weken tijd 9 kilo afgevallen door de stress, rook als een ketter en ontvlucht zoveel mogelijk het huis. Weet niet wat ik moet doen, mijn verstand zegt 'wegwezen, kappen ermee', maar mijn gevoel zorgt ervoor dat ik haar niet kan loslaten en dat ik genoegen neem met het latten. Ondertussen is zij ook nog even verliefd geweest op een getrouwde vrouw die zij kent van Second Life, zijn haar ex-man en ik bezig met het afronden van haar kapsalon (schuldhulpverlening enz.) en loop ik mezelf compleet voorbij. Zij verbrengt nog steeds uren in haar virtuele leven en heeft onlangs verteld al enige tijd een burnout te hebben. Wat moet ik hiermee???? Ik wil haar niet kwijt, maar geloof niet echt dat latten gaat werken. Ik wil mijn rust pakken, mezelf terugvinden maar kom er niet aan toe.

Sonny