Zijn we weer met een nieuw verhaal..

Een lieve bijzondere ex die lijdt aan depressie. In onze relatie maar ook vooral daarna is er veel gebeurd. Twee personen die ziels veel van elkaar houden qua gevoel maar het beter is dat we uit elkaar zijn. Mijn ex, zo spontaan, vrolijke, mijn maatje, vertrouwenspersoon het meisje waar ik dacht mee oud te worden. Nu 8 maanden verder en we zijn beide geen stap opgeschoten. Het cirkeltje blijft maar draaien van wel contact, geen contact, elke keer is het net niet.

Onze langste periode van geen contact was twee maanden. In die twee maanden voelde ik me oprecht goed en was minder met der bezig (tijd healt wonden) . Maar aangezien wij elkaar niet kunnen loslaten was het eigenlijk meer wachten op wie het eerst contact ging zoeken. Zij deed het wel is waar niet indirect maar hield mij wel nauwkeurig in de gaten via het internet. Had er nooit op moeten ingaan van waarom ben ik nog zo interessant voor jou? Bij mij was de knop om ,laten gaan.tot dat moment waarop ik een mailtje stuurde. Nog wat heen en weer gemaild wat volgde in een 2 uur durende telefoon gesprek. Een gesprek die super goed voelde, een gesprek wat oprecht was. Maar ook een gesprek waar ik hoop uit haalde. Niet de directe hoop dat we gelijk weer in een relatie konden stappen maar wel de hoop dat we vanaf dat moment normaal konden omgaan met elkaar. (Voorheen ging dat moeizaam en waren er veel frustratie s naar elkaar,)

Twee dagen er tussen van bijna geen contact gingen weer voorbij. Ik vond het prima hoe het ging, het contact. Tot vandaag. Vandaag zei ze nog wel dat ze me oprecht mist maar bang is voor gezichtsverlies als ze terug zou komen. Ze gaf aan niet lekker in der vel te zitten, al een tijdje niet en dat niemand dat ziet. Ze was oprecht en eerlijk tegen de gene waarvan ze houd maar ze wist ook dat het niet zo hoort dat ik het aan moet horen. Ik wil der voor der zijn, maar ben geen psycholoog. Dus heb er geadviseerd om professionele hulp te zoeken. Want ze gaf eerlijk toe dat ze nu lijdt aan depressie. En daarom zal ze mijn advies opvolgen.

Na haar verhaal gehoord te hebben had ze me ineens geblokkeerd. Trok er nog niks van aan tot ik het laatste mailtje kreeg. Het mailtje waar ik eigenlijk de schuldige ben waarom ze zich zo voelt. Dit is niet de eerste keer, maar al de derde keer. We blijven in dit cirkeltje hangen en het vreet me op. Ik had gehoopt op het positieve. Maar mag je dat verwachten van iemand met depressie?

Als het echt door mij komt waardoor ze zich zo voelt snap ik haar keuze. Maar waarom als je dat zelf weet in je achterhoofd ben ik nog zo interessant voor je? Ze trekt mij mee in haar negativiteit en ik blijf er maar elke keer in trappen. Iedereen heeft me gewaarschuwd maar lijkt wel nog ik blind ben. Ik dacht dat ik de goede kant op ging, me rust gevonden had. Maar blijkbaar ben ik daar nog lang niet.

Super moeilijk een ex die der eigen niet vertrouwd. Een ex die kan omslaan in haar gevoel en manier van denken. Een ex die der zelf kwijt geraakt is.. voor mij is het nu echt de tijd om het leren los te laten en niet meer terug te vallen op haar. Heel pijnlijk maar ik kom er wel weer.

Voor nu zeg ik slaaplekker!