Een mooie tijd hebben we achter de rug. Na 4 jaar maakt mn vriendin het in ene keer uit. Voor mijn gevoel heel plotseling. Ondanks dat ze gezegd had dat ze het al minder vond gaan. Het gevoel is moeilijk te omschrijven, bovendien kreeg ik daarbovenop nog griep ook, waardoor ik zelf flink afviel. Voor mij een dubbele en zware klap dus.

Ze was al een tijdje aan het chatten met een ander, dit wist ik, maar ze wist niet dat ik het wist. Op de dag dat ze het uitmaakte had ik nog naar haar chatgeschiedenis gekeken en kwam er al achter dat ze elkaar ontmoet hadden en gezoend. Fout ben ik ook geweest, want zomaar d'r account gebruiken is niet één van de beste dingen die je kunt doen.
Maar nu zit ik nog haar tweets te volgen en soms nog in te loggen, want het is een wanhoop. Heb gelukkig een persoon met wie ik goed kan praten en die ken ik ook al best lang. Op dit moment is ze een steun en toeverlaat voor me.
Zelfs zij heeft gepraat met haar en zegt dat ze smoor is op die ander. Maar ja, kort hoe kan dit binnen notime? Zo snel een ander. Ik wil haar terug, liever gisteren dan vandaag.
Maar een gevoel is een gevoel en dat kun je bij de ander niet zomaar veranderen. Het

Ik vertrouwde haar. Tegengas geven was amper nodig maar wilde het wel. Nu is het zo dat soms de woede zo is dat ik zin heb om iets te slopen. Dat moet ik dan niet doen, maar het zou opluchten.

Stiekem hoop ik dat het tussen hun twee op niets uitloopt en dat ze bijdraaid om naar mij toe te gaan, hoe groot is die kans? Hoe kan ik er voor zorgen dat ik toch wat laat weten dat ik haar terug wil door niet al te wanhopig over te komen. Nu is ze smoor op die andere jongen, maarja een paar keer gezien telt natuurlijk niet.
We hebben vakanties gedeeld, we hebben een hoop gedaan. Leuke dingen gedeeld en minder leuke dingen. Voor mij was het allemaal een kleine moeite.
Het is voor mijn gevoel, mijn schat. Meerdere malen heeft ze gezegd dat ze me nooit kwijt wilt. Is het dan misschien toch de afstand?
Veel vragen schieten mij te binnen, lastig en zwaar is het allemaal voor me.
Dan kijk ik terug van wat ik allemaal heb bewaard en gekregen. Hier een klein dingetje
Een lieve kaart waarop ze me bedankte voor alles wat ik voor haar doe, naar het werk brengen en ophalen. Zorgzaam zijn.

En toch blijft voor mij de grootste vraag, hoe kan het zomaar dat het gevoel weggaat na een aantal jaar? Dit is volgens mij één van de vragen waar heel veel mensen mee zitten.
Als ik 1 wens mocht doen en het ook uitkwam binnen 15 minuten zou het luiden:
Vergeet de minpuntjes en kom weer fijn bij me liggen.

Het gevoel van onvrede heerst er nu bij mij, ik voel me werkelijk een puinhoop. Het werk wil amper gaan mn concentratie wat ik had is er niet meer. Ik ben compleet het spoor bijster kunnen we stellen. Misschien klinkt het nu als gebedel maar denk dat er wel meer met mij eens zijn dat er zo'n gevoel opkomt. En als je ex nu een keer een ander heeft dan gaat er wereld kapot voor je. Het is een onprettig gevoel en het liefst zou je die persoon ééns flink de waarheid willen vertellen. Maar die confrontaties kun je dan beter weer uit de weg gaan.

Hele dagen zit ik met een andere vriendin, geen relatie, op MSN ze helpt me bij de verwerking, ze vind me verder een "Kei goede jongen". Maarja, daar heb ik nu weinig aan. Want mn 'meissie' is bij me weg, iets wat ik niet wou en nooit het idee had dat juist dat zou gebeuren. Door dik en dun heb ik haar gesteunt en wederzijds idem dito.
Maarja hoe lang duurt de verwerking want ik wil het me niet verkroppen ik kan er zomaar niet bij dat dit zo moest gebeuren. Ondanks dat ik dit zo typ voel ik me ongelooflijk verrot. Sowieso ga ik haar nog één keer zien en dan heb ik misschien wat antwoorden op mijn vragen. Dan volgt er wederom een blog.