Het lijkt altijd zo oneerlijk. Jij bent degene die gevoelens ontwikkelt en de ander laat het compleet koud. Ook al had hij wel gezegd dat hij soms kil en ongeïnteresseerd over kan komen.. Toen hadden de alarmbellen ook al af moeten gaan eigenlijk. Maarja die zijn best wel vaak afgegaan en ergens heb ik altijd geweten dat het niet helemaal normaal was hoe hij deed. De eerste paar dagen had hij best veel interesse om mij ook beter te leren kennen en we appten een paar dagen non-stop. Zoveel dat het m'n hele dagelijks leven opslokte. Had nergens meer tijd voor en lag alleen nog maar met hem te appen. En na afloop zei hij vaak: hebben we al zolang geappt weer? Dat had hij nog nooit met iemand gehad...Op een gegeven moment begon ik een aantal dingen wel vreemd te vinden, want ik merkte dat hij nogal wat problemen had. En dan bedoel ik op mentaal vlak. Vroeger gepest, en nu nog erg boos op de wereld, had ook een hele negatieve kijk op alles. Hij had met heel wat mensen geen goed contact en eigenlijk ook weinig tot geen vrienden. Ook merkte ik dat hij vaak tegen mij praatte ipv echt met mij. Dat waren zo een aantal dingen die mij opvielen. Het schrok mij af om heel eerlijk te zijn, dus ik begon een beetje afstand te houden. Maar doordat we zoveel contact hadden gehad in de dagen daarvoor begon ik hem heel erg te missen en besloot het toch een kans te geven. Dat is iets wat ik wou dat ik nooit gedaan had. Had me een hoop emotionele ellende bespaard. Ik werd er weer een beetje in meegezogen en we begonnen weer wat te appen, wel wat minder als voorheen, maar toch wel iedere dag. Na een aantal dagen besloot ik eens op de datingsite waar we elkaar ontmoet hadden te kijken en ik zag dat hij online was op dat moment. Ik vond het wel een beetje vreemd, want ik dacht bij mezelf, hij heeft toch contact met mij? Ik hield het een poosje in de gaten en het bleek dat hij heel wat keren per dag inlogde. Ik heb hem daar toen naar gevraagd, (waardoor hij ook boos werd op mij) maar volgens hem waren die andere vrouwen gewoon om een praatje mee te maken, vriendschappelijk zeg maar. Ondanks dat ik dat vreemd vond geloofde ik hem wel. Ik merkte dat de hoeveelheid aandacht die hij eerst steeds aan mij besteedde wel begon af te nemen. Dit gebeurde eigenlijk al vrij snel nadat ik had gevraagd naar het 'online' zijn. Waar hij eerst telkens met mij online was op whatsapp was hij nu ook uren online zonder met mij te praten. Dit vond ik ook niet erg, maar omdat hij eigenlijk geen vrienden had dacht ik wel met wie ben je dan online? Ergens voelde het ook niet goed. Het had meer te maken met onze whatsappgesprekken (want die waren niet vriendschappelijk) terwijl we wel hadden afgesproken dat het misschien beter was om alleen vrienden te blijven. Ik kon me daar wel in vinden, het alleen vrienden zijn. Ik merkte wel dat daardoor zijn interesse helemaal weg leek te zijn, dus besloot ik hem iets te sturen waaraan ik zou kunnen zien wat voor intenties hij nou werkelijk had. Ja het klinkt zo allemaal zwaar vermoeiend;) maar ik was er lichtelijk door geobsedeerd. Dus ik stuurde een berichtje en nu reageerde hij wel direct....die avond en de avond erna tot 2u in de nacht geappt. Die 2e avond vroeg hij letterlijk of ik als we dan eindelijk zouden afspreken (na de koffie die we zouden drinken), met hem mee naar huis zou gaan en dan nog even gezellig verder gaan bij hem thuis. Ik heb toen gezegd dat ik altijd duidelijk ben geweest en dat dus nooit zou doen, waardoor hij toch beetje geïrriteerd raakte, want dit was toch wat we allebei wouden na al die tijd.. Ik voelde me er niet prettig bij en zei ook dat we beter vrienden konden blijven dan. Alleen aangezien we elkaar alleen op whatsapp spraken (1x facetime) en hij daar niet meer met mij praatte vroeg ik hem hoe hij onze vriendschap voor zich zag. Weer werd hij boos, want ineens had meneer 'ook' een leven en kwam het wel heel claimend over allemaal. Nou toen ik hem net leerde kennen had hij helemaal geen leven, dus begon ik aan alles wat hij had gezegd een beetje te twijfelen. Op een avond was hij non-stop online weer, en aangezien hij me de vorige avond een stuk of 7 berichten had gestuurd op verschillende tijdstippen, dacht ik dat het niet zon ramp was als ik nu eens 3 berichten stuurde ook op verschillende tijdstippen. Die avond heeft hij me geblokkeerd dus ik dacht nu hoor ik nooit meer wat. Dat is ook maar beter ook na alles. Heb die nacht alle foto's, video's telefoonnummer, email gewist. Zo ik hoefde er niet meer aan te denken (wat ik wel deed natuurlijk) wat schetst mijn verbazing, de volgende morgen een berichtje dat hij een blauwtje had gelopen die avond en daardoor 'iedereen' even genegeerd had. Hij had het er blijkbaar zo moeilijk mee gehad... Ook nog medelijden hebben met hem? Nou nee. Heb m toen even de waarheid gezegd, waar hij weer niet blij mee was natuurlijk:) maar ik laat me nou eenmaal niet zo behandelen. Voor een poosje wel blijkbaar maar ik was een beetje verblind door mijn gevoel voor hem. Het enige wat ik ooit heb gewild is dat hij eerlijk was tegenover mij. Hij deed net alsof hij om me gaf, maar had me alleen maar nodig voor zijn eigen pleziertje blijkt achteraf. Nog nooit zoveel problemen gehad met iemand. Ik ben blij dat ik er vanaf ben, ook al heb ik het er wel heel moeilijk mee gehad. Maar met tijd gaan veel dingen wel over. Waar ik net als meerdere mensen hier niet bij kan is het feit dat je seks toch niet op een site voor relaties gaat zoeken? Dan zijn er ook wel andere sites...het heeft iets triests.