Hoi Steff

als ik jouw tekstje lees, dan heb ik toch het gevoel dat je zijn 'wil' zal moeten respecteren.
Wat ik niet goed begrijp is dat jullie na een tijd toch afgesproken hebben. Jij had er eerst een fijn gevoel bij, maar dat lag bij hem toch anders lijkt me. Wie heeft aangestuurd om opnieuw iets af te spreken?
Zijn bedoeling was (denk ik) om klare wijn te schenken en je duidelijk te maken dat er wel lol kan gemaakt worden maar dat er niet meteen een (herstel van de) relatie in zit.
En ik vind dit lastig om te schrijven want het klinkt zo bot waarvoor mijn oprechte excuses!
Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat je je rot voelt! En dat is wat zovelen hier voelen.
En hier zijn heel wat mensen die kunnen luisteren, het verhaal van een andere kant bekijken en je hopelijk een beetje inzichten kunnen verschaffen.
Ik denk dat, als iemand vraagt om 'ruimte', dit vaak een voorzichtige aanpak is om de relatie te beëindigen.
Dit hoeft niet altijd zo te zijn, maar ik denk dat als je naar de 'argumenten' kijkt waarom iemand ruimte wilt, je de ernst van de situatie zelf ook kan inschatten.
En graag zien (of houden van) MOET van 2 kanten komen.
Maar eerlijk gezegd, als iemand tegen mij zegt "ik moet je niet meer", hoe pijnlijk dit ook klinkt en voelt, dan moet die wens gerespecteerd worden. Hoe brutaal die zin ook klinkt... Je kan niet anders dan je neerleggen bij de beslissing die een ander gemaakt heeft (en daar heb je geen zeggenschap over, het is een éénzijdig verbreken van een 'cont(r)act' tussen 2 personen)...
Met de gekende pijn tot gevolg... alweer...
Dit zal opnieuw lastig worden om te lezen vrees ik, maar ik wil je geen zand in de ogen strooien.
Ik hoop oprecht dat je spoedig een punt kan zetten achter deze situatie en dat je dit hoofdstuk dan ook kan afsluiten, in de best mogelijke omstandigheden.
Je kan boos worden op hem, of op jezelf, je kan spijt hebben van alles wat er gezegd of gedaan is, je kan jezelf wijs maken dat je nog meer je best zal doen (al vind ik dit persoonlijk wel gevaarlijk),...
Maar waar het uiteindelijk om draait is:
Wil hij nog voor mij kiezen of niet? Wil hij nog een relatie met mij of niet? Wil hij (de rest van zijn leven) met mij leven of niet...?
En dàt zie ik nu even niet in je verhaal...
Ik wens je alvast veel sterkte toe, probeer jezelf wat te ontspannen...

Micarus

I.p.v. een hele reactie te schrijven plaats ik maar even dit linkje waarin veel beschreven staat wat overeenkomstig is met jouw situatie: http://www.ldvd.nl/zij-de-welwillenden.

Herken je hier iets van jezelf in?

*het blijven fantastische tijdloze blogs die deze dame geschreven heeft.*