in de liefde: iemand niet kwijt willen in goede en slechte tijden DAT is houden van (cliche ik weet het)

inderdaad een hele goede vraag, ik worstel er ook mee. Echter, het zijn wel slechts woorden het gaat om het gevoel dat je hebt. Ik vraag me steeds af of ik nou haar als persoon mis of gewoon de aandacht en het niet alleen zijn. Denk hier al weken over maar ben nog geen stap dichter bij een antwoord gekomen, dus probeer nu me maar neer te leggen bij het feit dat ik haar mis en nu moet proberen te wennen aan het alleen zijn.

Ik lees hier vaak, en doe dit zelf ook, dat mensen zichzelf gek maken door antwoord te willen vinden op allerlei vragen waar vaak helemaal geen antwoord op is. Liefde is iets raars, wel mooi, en dat geld natuurlijk net zo voor liefdesverdriet. Ik probeer het momenteel gewoon te ervaren zonder het te willen begrijpen, misschien we erg passief, maar het geeft in ieder geval wat rust in mijn kop.

Das een interessante vraag. Ik ben bang dat de lijn tussen deze twee zaken maar flinterdun is. In America wordt heel snel "I love you" gezegd. Ook onder vrienden, die daar heel duidelijk geven om iemand bedoelen.
Ook wij kunnen verschilende dingen bedoelen. Ik hou van mijn moeder, maar wel op een heel andere manier dan ik ooit van een meisje gehouden heb. Als ik ooit kinderen krijg, dan zal ik ook van hen houden, maar ook weer anders.

OK, sorry. Misschien speel ik hier een spelletje. Ik denk dat onder omstandigheden, die twee uitdrukkingen door elkaar gebruikt kunnen worden. We doen het alleen niet, omdat "houden van" een lading mee krijgt, die we er niet altijd aan willen geven. Ik heb vrienden, voor wie ik een nier zou afstaan, zonder erover na te denken. Ik ben al eens voor iemand om 4 uur 's nachts in de auto gesprongen, omdat ze riep dat ze me nodig had en diep in de put zat.

Ik denk echter dat ik wel weet waar je naar toe wil: je hebt het over verliefdheid en vooral, wat erna gebeurd. Als je verliefd bent, dan heb je een grote roze zonnebril op. Je leven lijkt zich om die ene persoon te draaien. Alleen ebt dat gevoel weg. Gelukkig eigenlijk. Alle keren dat ik verliefd geweest ben geweest, merkte ik, dat ik eigenlijk niet meer functioneerde, omdat elke cel in mijn lichaam maar één ding wilde: haar. Verliefdheid gaat over in houden van. Als je van iemand houdt, dan geef je veel om die persoon, wil je veel bij die persoon zijn en denk je na over later en samen. Dat klinkt inderdaad een beetje als in een tienerroman, maar ik geloof wel, dat je het zo mag stellen. Ik geef veel om mijn beste vrienden, maar als ik ze een maandje niet zou zien, dan zou er ook niets aan de hand zijn. In mijn relaties was dat altijd anders: als je elkaar een tijdje niet ziet, dan gaat het steeds meer kriebelen. Je lichaam vecht terug, door je het gevoel van verliefdheid terug te geven, of het gevoel van gemis. Sommige mensen weten dit al te goed en gebruiken het als een wapen om hun zin te krijgen.

Om het heel plat te zeggen, denk ik dat "houden van" eigenlijk niet zo veel inhoud, als je het van een afstandje bekijkt. Ergens in onze hersenen is ingebouwd, dat we niet alleen willen zijn en voor de meesten houdt dat in dat er een partner moet zijn. Alles wat er nodig is, is een vonkje in de vorm van verliefdheid en vervolgens genoeg gemeenschappelijkheden. Je moet op dezelfde golflengte zitten. De meeste relatie stranden ook "omdat de vonk weg is." Tenminste, dat zeggen ze. In werkelijkheid blijkt, dat als ze de roze bril afzetten, dat er te weinig basis is voor een relatie. Te weinig overeenkomsten. Andere mensen groeien gewoon uit elkaar. Ze hadden de basis wel, maar in de loop der tijd is hun intressegebied gewijzigd. Ik durf dus ook te wedden, dat als je mensen goed matcht en ze vervolgens bijvoorbeeld twee maanden op een onbewoond eiland plaatst, dat 80% of meer een paar blijkt te zijn geworden.

Nu de vraag aan jou: Wat denk je zelf als je dit gelezen hebt? Geef je om hem? Zie je jezelf over tien jaar met hem? Hoe zou je je voelen als hij je nu zou zeggen dat hij 6 maanden naar Irak zou gaan? Hoe zou je je voelen als hij tegen je zou zeggen dat hij je als een goeie vriendin ziet, maar zeker niet meer?

Kijk, hierboven schrijf ik de dingen op zoals ik ze zie. Dat hoeft zeker niet voor jou te gelden. Jij kunt er heel anders over denken en we kunnen ook allebei gelijk hebben. Ik hoop dat ik je hiermee stof tot nadenken heb gegeven, zodat je zelf de vraag kunt beantwoorden die je gesteld hebt.

Rachael,

Je geeft aan dat je het verschil tussen houden van en om iemand geven niet precies kan definieren. Mijn vraag aan jou is; Maakt het dan uit wat voor naam je het geeft? Het is immers een gevoel en voor iedereen persoonlijk..

als houden van sterk is doe je veel dingen samen. als dat samenzijn langer duurt dan wordt dat vanzelfsprekend maar ook een stuk van jezelf. het bepaalt ook hoe je leeft. samen één is een goede definitie. geven om is niet zo sterk, er is dan meer afstand. dit is ook de reden dat liefdesverdriet zo heftig is. doordat je samen je leven deelt en dit wegvalt kunnen je hersens omdat ze hier niet aangewend zijn hier niet mee omgaan. gevoel en rationaliteit komen dan in botsing met elkaar en het gevolg is stress. omdat je de dingen samen hebt gedaan wil je ook bij elkaar zijn, je bent dat gewend. als dit gevoel verwaterd betekent dit inderdaad vaak dat je niet meer dezelfde dingen wilt delen, één van de twee is veranderd, maar omdat je elkaar al zo lang kent geef je nog wel om die ander maar het gevoel van bij elkaar willen zijn en alles delen is er niet meer.

leuke vraag is als iemand vreemd gaat kan hij dan nog wel van je houden? ik denk dat het antwoord ja is omdat emotie en sex eigenlijk twee verschillende dingen zijn. jij bent bijvoorbeeld 40 en degene waar hij/zij op valt 20, leuk en jong, maar daar hoeft geen emotie bij te komen kijken. als je van elkaar houdt kijk je niet naar een ander is natuurlijk een fabeltje.