We zijn vier en een half jaar samen geweest. Het was een knipperlichtrelatie en we hebben twee keer samengewoond; met twee keer een heel negatief resultaat. De perioden dat het "uit" was had hij elke keer iemand. Ik heb alles bij elkaar bekeken danig met mijn voeten laten rammelen. Hij was niet eens mooi; of belezen zelfs niet echt boeiend. Het ging elke keer fout. De laatste keer door mijn zoon zei hij. Niemand in mijn kennisenkring snapt dat dus was wssl een exsuus. Hij was al aan 't vissen bij een vriend naar volgend lief (een kennis van hem) terwijl ik mijn dozen aan 't inpakken was.
Ik zou erg blij moeten zijn dat het nu definitief uit is en alles opgelost. Maar vreemd genoeg voelt het zo niet echt. Tov de buitenwereld doe ik wel groot; maar ik voel me alleen soms heel erg klein. En ik weet heel goed dat hij geen tranen verdient van mij. Geen één!
We zijn nu drie maand verder; heb een leuk appartementje nu en mijn zoon bloeit terug open. Ik heb genoeg aanbidders en alles om gelukkig te zijn; alleen het snijdt nog zo....en die aanbidders kunnen me niet echt boeien.
Reageer maar...alles is welkom!!
Chanel