Heb precies hetzelfde, ook nog een aantal keren mijn ex gesproken, maar het lost niets op. Ze heeft aangegeven dat het allemaal te snel was na haar scheiding, te snel met mij een serieuze relatie aangegaan, terwijl ze zelf zo snel wilde gaan, ze wilde met twee maanden al serieus door het leven, heb dat nog 2 maanden weten te rekken omdat ik het nogal rap vond gaan allemaal. Vervolgens was het serieus, leek de koek eigenlijk meteen wel op. Heel apart, heb zelfs het gevoel gehad dat ik een rebound was, je voelt je gebruikt. Toch moet je zo niet denken. Heb haar bedankt voor de mooie tijd, aangegeven dat ik absoluut niet ga wachten, liefde lijkt me geen spel, maar iets om voor te gaan. Dat laffe afwachtende gedrag. Mijns inziens en ook door een aantal van jullie hier aangegeven, als iemand echt om je geeft en liefde heeft, dan is incasseren en uitdelen geen probleem. Dat egoïstische gedrag van "het ik heb tijd nodig" en zomaar het bijltje er bij neer gooien getuigd van weinig liefde. Natuurlijk kan het zo zijn dat iemand de ander niet meer ziet zitten, prima, maar los het wel volwassen op. Ben zelf nogal van het gesprek, constructief of niet, maar uitspreken kan een ieder helpen. Een psycholoog is al we leen hele grote stap, zou eerst een praktijkbegeleider of iets in die geest raadplegen.

Snap volledig dat je hem uit je lijst hebt gekegeld, heb hetzelfde gedaan, je wordt gek van jezelf doordat je steeds de status blijft checken. Knap dat je het hem eerst liet weten. Bij mij ging dat zonder aankondiging naar haar toe. Top gedaan!

Goed wat je buitenland stage betreft. Heb zelf ook enorm afleiding gezocht, en ja ben er absoluut nog niet overheen, maar het begint wel af te kabbelen. Verder is professionele hulp ook prettig, wat mijn ervaring betreft. Ik viel mijn omgeving enorm lastig met mijn verhaal, maar op een gegeven moment wordt je moe van jezelf. Niemand kan wat doen voor je. Het uitstorten van je verhaal naar een hulpverlener is zonder objectiviteit en kan heel verhelderend helpen. Via de huisarts zijn ook veel mogelijkheden.

Het loslaten kan niemand je mee helpen denk ik, ik hou ook nog steeds vast aan woorden van de moeder van mijn ex, zeg nooit nooit, en als het echte liefde is komt ze wel terug. Wat moet ik er mee? Ze bedoelen het goed denk ik. Heb ook nog contact gehad met een zus, maar ze zeggen allemaal, ze staat achter haar keuze en dat soort dingen. Snap gewoon niet dat iemand waar je om geeft, een periode mee samen leeft, niet het lef heeft normaal afscheid te nemen. Ze heeft het zelf nog nooit gezegd dat het over was, alleen vanuit haar emotie en de warrige verhalen moest ik vernemen dat het te dicht bij kwam, het ging te snel, gevoel was er niet meer. Te kort op haar scheiding en vorige relatie. Stom hè, wordt er nu bijna boos van haha.

Succes!! Heb het idee dat je het goed doet! Krijg goeie tips als:
- kijk niet te positief naar het verleden, je ex op een voetstuk plaatsen is de reinste bullshit, jezelf op een voetstuk voelt veel beter
- Leren van het verleden kan alleen met feedback van je ex denk ik, (ik hoorde, ligt niet aan jou) maar toch kun je je eigen gedrag onder de loep nemen en verbeteren indien nodig. Vooral wel jezelf blijven.

Het ga je goed!!