Het is toch ingewikkelder dan je zo 1-2-3-4 zou zeggen; in elk geval beste Bruineogen, gaat het erom wat jij wilt; je zegt dat je niet zeker weet of hij een serieuze relatie met je wil of niet, maar eigenlijk doet dat erniet toe; (ook omdat je al aangaf in een relatie te zitten met een lieve man)/
Wat hij blijkbaar wel doet is het vuurtje brandend houden, maar ook dat is niet van belang, het zegt alleen iets over de situatie; blijkbaar ben je er wel op ingegaan op zijn avances. Maar nogmaals wat telt is wat wil je diep in je hart wil je los van die man of niet?
En wat ik met ''bedreiging'' bedoel? Dat weet ik zelf eigenlijk niet precies ik denk dat ik me wat overtrokken uitdrukte. Ik bedoelde gewoon dat het niet uit de hand moest lopen waarbij jij het onderspit zou delven, of hij en dat er geen evenwicht meer zou zijn.

Mooi beschreven,
I couldnt have said it better, echt sterk geformuleerd . Het is zo zoals je het beschrijft. Tenminste dat vind ik persoonlijk.
Ook dat gedeelte over de onuitgesprokenheid die uiteindeliljk alles kapot kan maken. Goed verwoord: -->

''‘De Onuitgesprokenheid’. Het niet oprecht of eerlijk zijn tegen elkaar. Stille, verborgen maar toch aardig heersende factoren die niet besproken worden, maar die een grote rol spelen bij voortzetting van een relatie, als ook wel degelijk bij de tragische gevallen waardoor uiteindelijk de relatie wordt beëindigd''

Ik weet er alles van. Dan kun je zelf het goed willen doen en willen praten, maar als de andere partij stelselmatig alle mogelijkheden dichtgooit houdt het op. It takes 2 to tango.

Dank je wel, je vraagt een hoop zinnige vragen. Ik moet er even over nadenken.
Ik vind voor beide gevallen wat te zeggen. Ik ben zelf ook absoluut een aanhanger van mensen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Daar leef ik nagenoeg naar, met wat onnadenkende acties nagelaten. Maar als ik de rollen omdraai zou ik het ook niet echt weten.
Het ligt denk ik ook erg aan de uitkomst en de duur, gek genoeg. En dat is natuurlijk slecht te voorspellen. Als mijn partner dit zou hebben, maar dat hij het binnen een aanzienlijke tijd uit zijn systeem krijgt, dan vind ik het denk ik niet erg om het nooit te hebben geweten. Als het uiteindelijk meer gevolgen gaat hebben, dan zou ik het wel graag eerder willen weten. Maar ja, dat zou dus achterafgepraat zijn, en de uitkomst kan je van te voren misschien verkeerd inschatten. Al denk ik wel dat als ik er echt vanaf wil, dat ik dat zelf ook wel voor een groot deel in de hand heb.
Zelf heb ik nu wel steeds meer goede hoop dat ik die andere partij achter me kan laten. Gek genoeg helpt er hier er over schrijven erg. Het is een beetje een uitlaadklep, en het heeft ook iets te maken met het toegeven. Het zat eerst alleen in mijn eigen hoofd en ik sprak er met niemand over. Waardoor ik tegen andere de schijn ophield. Nu geef ik het aan wild vreemden toe, dit maakt dat ik het naar mezelf ook meer toegeef. En hierdoor merk ik dat het wat minder in mijn systeem zit.
Die onuitgesprokenheid waar je over schrijft klopt inderdaad erg. Ik denk dat je dat goed verwoord.
Toch vind ik wel dat de uitkomst weer erg meespeelt met de voorbeelden die je schetst.
Maar ik denk dat ik die onuitgesprokenheid ook kan toepassen op mijn situatie met andere partij waar ik nu meer worstel. Ik denk namelijk dat die onuitgesprokenheid ook heel erg kan zitten de twijfel of er nog hoop is. In het verleden kon ik mislukte liefdes altijd vrij snel achter me laten als ik en de andere persoon open kaart had gespeeld, en dat er gewoon geen ruimte meer was voor een „wat als”. Misschien dat het nu met mijn wat beter gaat omdat ik het simpelweg hier schrijf, en helpt dat ook een beetje met die onuitgesprokenheid voor mij wat wegneemt.