Helaas voel ik me ook zo. Zo klote, mijn hele relativeringsgevoel is weg en dan denk ik mezelf helemaal in de put. Depressieve gedachten als "ik vind nooit meer iemand" en "niemand geeft om mij" spelen de hele tijd op.
En dan ga ik uit en omdat ik me zo rot voel probeer je wat aan de situatie te doen en zoek je naar een leuke gast temidden van iedereen. Helaas kun je het niet afdwingen en is het enige wat nodig is in het zoeken naar een nieuwe relatie, geduld. En geduld is niet mijn sterkste punt. Verder werkt het "zoeken" naar een partner gewoon niet, het is niet zoiets als iemand uit een etalage pikken en "passen" en mee naar huis nemen. Ook als ik uit ben geweest en ik voelde me weer sipjes kom ik thuis en voel ik me zo mogelijk nog shitter omdat ik niks van de situatie gemaakt heb.
Als je geen zin hebt om uit te gaan hoef je ook niet te gaan. Ik zou jezelf eerst wat rust gunnen, over het ergste verdriet heen komen en gezellige dingen met vrienden ondernemen. Ik ben van plan iets nieuws te gaan doen dit nieuwe jaar, heb me ook al opgegeven voor een cursus, iets wat ik altijd al heb willen doen. Nieuwe dingen zijn altijd goed om ook nieuwe mensen te ontmoeten.
Makkelijker gezegd dan gedaan, ik ben ook een stresskip die denkt van, ik moet niet langer wachten en ik MOET uitgaan, hup mezelf die discotheek inslepen maargoed als je verdrietig ben straal je dat uit en ben je ook niet zo assertief en je leukste ik. Ik denk dat het belangrijkste is dat je jezelf gewoon wat beter voelt voordat je je weer in het uitgaansleven stort. En sowieso, niet iedereen is een uitgaanstype, maar dat maakt je nog geen oude taart .