Alle clichés zijn waar, met de tijd slijt de pijn. Wat mij opvalt is dat het verdriet langzamerhand geen hoofdrol meer inneemt, maar een plekje naast alle dingen die in het leven spelen. Ik kan soms nog verdrietig zijn om hoe het is gelopen, boos om hoe hij met me om is gegaan en melancholisch omdat ik hem toch nog mis. Maar het is iets wat naast de andere dingen staat, en mijn leven is verder superleuk.
Het gaat goed met mijn kindje, ik heb een zalige vakantie gehad, veel te veel gefeest met veel wijntjes en leuke mensen maar ik heb genoten! Mocht hij via zijn broer/huisgenoot ooit op mijn facebook-pagina kijken dan ziet hij dat Senzy een feestje maakt van haar leven. Dat doe ik ook echt. Niet om hem een oog uit te steken, gewoon omdat ik zelf echt wil genieten.
Ik ben gezond, ik voel me lekker. Nog een aantal zaken zitten er in mijn hoofd waardoor ik merk dat ik er nog niet ben. Ik heb nog 'closure' nodig. Ooit wil ik nog van hem weten wat hem heeft bezield die laatste maanden waarin hij me aan het lijntje heeft gehouden. Wellicht krijg ik nooit een eerlijk antwoord, en ik hoop dat de behoefte aan deze vorm van closure langzaam zal verdwijnen. Ook het feit dat ik hem volgende week weer in het schoolgebouw kan tegenkomen zit me niet lekker. Ik denk dat ik er nog steeds niet aan toe ben om normaal tegen hem te doen.

Mijn beste vriend en ik gaan nog steeds supergoed met elkaar om, we genieten van elkaars gezelschap. Of het voor de toekomst ook echt iets is betwijfel ik. Ik geniet van het nú.
Ik merk dat ik erg bezig ben met wat voor mij goed voelt, en dat ik daar vaak ook niet meer van afwijk. Een doorbraak in mijn leven, alhoewel het nog veel oefening vergt.
Wat ik in ieder geval niet meer ben is een slachtoffer. Wat er is gebeurd is ontzettend k*t en het heeft me echt op het randje doen belanden, maar ik ben zelf verantwoordelijk voor hoe ik mijn leven inricht. En ik wil gewoon fijne en leuke dingen doen met leuke mensen. Dus ik nodig weer mensen uit in mijn tuintje en we steken een vuurkorf aan en zingen samen liedjes. Ik ga gezellig lunchen met mijn lieve vriendinnetjes. Ik nodig mijn ouders uit om lekker te komen eten. Ik ga op stap met m'n beste vriendinnetje en m'n beste vriendje en ik probeer mijn familie zoveel mogelijk te zien. Dit deed ik allemaal niet meer toen ik met hem omging, ik leefde niet meer en maakte geen feestje meer. Dat is dan een echt voordeel, ik ben weer gewoon Senzy, ik heb mezelf weer teruggevonden.
Dus voor alle mensen die diep in de ellende zitten, lees mijn eerste blogs vol wanhoop en lees deze.. Het komt goed. Het is een gevecht en ik ben er nog niet helemaal, maar het komt goed!!