Eerst en vooral wil ik jullie bedanken voor jullie steun en begrip om daarna te zeggen dat na het zetten van mijn blog D me belde (heeft niets met mijn blog te maken hoor) Hij vertelde me dat hij het contact niet meer aankan na gisteren. Gisteren zijn we nog samen geweest, hebben nog samen gegeten hij heeft nog even bij me of de sofa geslapen, hebben goede gesprekken gehad enz. Deze ochtend vertelde hij me dat hij gisteren heel de avond heeft zitten piekeren en denken en dat hij het emotioneel niet meer aankan. Telkens hij me ziet of hoort beseft hij dat er nog gevolens zijn en dat hij me mist waardoor hij emotioneel helemaal in de knoop geraakt. En als ik hem vertel dat ik op pad ben geweest voelt hij steeds die stekende jaloezie en daar kan hij niet meer mee om. Hij wil die pijn niet meer voelen en wil dat ik verder ga met mijn leven zodat ik gelukkig kan worden. Hoe kan ik na zo een bekentenis nu verder met mijn leven?? De gevoelens die hij beschrijft, betekenen dan toch dat hij me nog graag ziet!! het enige wat ik voelde was de aarde die onder mijn voeten weg viel!! Uiteraard kan ik niets anders doen dan zijn wens te respecteren en om eerlijk te zijn (tot ergernis van vele) hoop ik, doordat ik hem met rust laat, dat hij tot de conclusie komt hoe graag hij me wel ziet en hoe hard hij me wel mist. Klint misschien heel dom maar ........Hoop doet leven. heb hem gezegd dat ik altijd van hem zal houden en wat er ook gebeurd, ik er altijd voor hem zal blijven zijn. Maar nu hé....Hoe stop ik de tranen, hoe moet ik verder? Ik weet het gewoon even allemaal niet meer en voel me heeeeel alleen
@varaan
Lieve Varaan
Het is nu even allemaal heel vers, ik zou zeggen huil maar lekker even, kruip dan onder de wol en overleef maar eventjes. Weet dat je niet alleen bent, ook al voelt het zo. Dit gevoel gaat over, de tranen worden met de tijd minder. Geef het nou maar even tijd, wees lief voor jezelf! Een hele dikke troostende knuffel van mij! Liefs
manipulatie
Manipulatie van de bovenste plank. Let op mijn woorden. Die is zo weer terug. Hij hoopt alleen dat je door zijn 'bekentenis' nog langer gaat wachten en niet ondertussen naar andere mannen kijkt en misschien zelfs wel iemand anders vindt. Want dat kan meneer niet verdragen natuurlijk. Hij wel en jij niet.
Salina ik vind jouw reacties
Salina ik vind jouw reacties geweldig. Ik ken jouw verhaal niet, lees ergens dat jij ook ervaring hebt met dit soort dingen, nou dat is te lezen. Jij herkent heel goed de signalen van manipulatie, je kijkt dwars door het gedrag van die mannen heen. Blijf dat vooral doen, ik lees het ook mee en bekijk in het licht hiervan ook mijn eigen situatie.
Varaan, blijf ademhalen. De grond valt onder je voeten vandaan, maar heel realistisch gezien die WAS ook al een hele tijd onder je voeten vandaan. Wat hij doet kan gewoon niet en jij bent (net als ik hoor trouwens) degene die iets toelaat wat je helemaal niet meer toe zou moeten laten. Toen het de vorige keer uit was met mijn ex reageerde hij net zo: nog steeds jaloers naar mij toe, als ik foto's op facebook zette van iets wat ik zonder hem had gedaan, spatte de jaloezie er vanaf. Ondertussen vertelde hij mij dat hij misschien al iemand anders had leren kennen, het was nog niks maar... zij kon hem meer geven dan ik deed. Later bleek dat het allemaal pure manipulatie was geweest, hij had helemaal niemand anders maar had mij gewoon jaloers willen maken. Allemaal spelletjes. Wil je echt iemand die zulke spelletjes speelt?
Ik zie wel een rode draad in mijn eigen blog, dat van Broken en ook van anderen hier. Zolang wij blijven wachten op een beslissing van hem, en ons afhankelijk blijven opstellen van een beslissing van hem, blijven we in de miserie. Geen wonder, want heel je hoop is dan weer even gevestigd op hem, zal hij wel, zal hij niet. Als hij ja zegt, zijn we weer even gelukkig en blij met een kruimeltje, want we kunnen weer hopen. Maar in wezen verandert er niks. Als hij nee zegt moeten we het zonder die verslavende hoop stellen en ja dat voelt vreselijk. Het moet bij ons zelf doordringen dat WIJ dit helemaal niet zouden moeten willen voor onszelf! Dan voelt het nog steeds rot, maar al een stuk minder rot.