Hoihoi,

Ik zit met een rotgevoel en wil weten wat ik daar mee moet.

Ik ben nu meer dan 2 jaar samen met mijn vriend en het is altijd heel leuk en gezellig met hem. Alleen voor deze vakantie kwam hij er mee dat hij zich opgesloten voelt. Hij zei hoe meer ik aan hem trek hoe meer hij zich van mij af zet. Toen heb ik hem even niet gesproken en uiteindelijk hebben we het uitgepraat.

Daarna is het alleen maar beter gegaan, we hebben gezegd dat we zouden veranderen en 2 weken later ging ik samen met hem op vakantie en dat was allemaal hartstikke leuk. Nu, 3 weken na de vakantie, ging ik vragen of hij bij me wilde slapen maar kreeg weer nee als antwoord. Daarnaast stuurde hij me nogal droge berichtjes en daar had ik hem mee geconfronteerd dat ik het niet leuk vond dat hij zo weinig interesse toonde. Toen vroeg ik weer of hij wilde blijven slapen of een massage wilde en het was weer nee. Ik snapte er niks van. En toen zei hij dus weer dat hij zich opgesloten voelde en dat hij voelt dat we uit elkaar aan het groeien zijn. Wel zegt hij ook nog van me te houden en me geen pijn te willen doen. En ik zei tegen hem dat ik alleen maar berichten stuur zoals 'wat doe je?' omdat ik gewoon geintresseerd ben, maar hij ziet dat dus als of ik hem in de gaten houdt.....

Het is nu 2 dagen later en hij praat niet meer tegen me, en ik wil hem ook liever niet contacten omdat ik dan weer bang ben dat ik aan hem trek en het erger maak. Maar ik zit hier alleen maar verdrietig te zijn en heb t gevoel dat hij t niet eens erg vind om mij niet te spreken. Hij is heel veel met zijn eigen leven bezig en zijn vrienden en is ook van plan om op kamers te gaan.

Ik zie mijn vriend hooguit 1 of 2 keer in de week en blijf dan 1 of 2 keer bij hem slapen.

Ik ben 18 jaar en mijn vriend wordt bijna 19.

Wat moet ik nou? Ik hou van hem en ik wil hem echt niet kwijt. Maar ik wil ook sterk zijn.

Ik weet het niet meer..

UPDATE

Ik heb met hem gepraat, en hij zegt dat hij zich overal verplicht tot voelt. Hij wilt vrijheid en me bijna niet meer whatsappen en maar een keer in de week zien. Hij wilt een nieuw begin bij z'n opleiding en op kamers. Maar hij wil me dus wel blijven zien maar niet al te vaak.

Ik moet hier echt heel erg aan wennen. Ik ben gewend om hem elke dag te spreken en heb hem nu 2 dagen niet gesproken. Ik heb het gevoel dat hij last heeft van bindingsangst, klopt dat?

Ik laat hem nu gewoon met rust en laat niks meer van mijn kant komen, in de hoop dat het in de loop der tijd van zijn kant komt.

Toch heb ik hier erg veel moeite mee en ik vraag me af hoe jullie hier mee om zouden gaan?

EN UPDATE

Afgelopen maanden nog geprobeerd, bijna niks meer van mij laten komen en toen kreeg ik er weinig voor terug. Heb hem 3 keer gezien en hij was erg afstandelijk. Ook heb ik gewacht tot ik berichten van hem kreeg (kreeg meestal maar 1 x per week te horen hoe het met hem ging) Ook als ik naar hem toe ging wilde hij met niet zoenen en nam nog steeds afstand. Hij deed een beetje wazig als ik bij hem was en zij dat hij ongeluk was omdat hij in een soort cyclus leefde van school werk en ik.

Dit heeft me heel veel pijn gedaan. Inmiddels heeft hij het uit gemaakt nadat ik hem opbelde dat ik het niet meer trok op deze manier en toen heeft hij toch zijn vrijheid boven mij heeft gekozen. Wel zegt hij altijd van me te blijven houden.

Ik vind het echt heel erg en wil hem eigenlijk nog steeds terug. En als hij zegt dat hij nog van me houd betekend dit dan dat hij toch nog van gedachten kan veranderen?

Ik snap het gewoon niet want we hadden het zo leuk samen. En de vakantie was ook nog zo leuk en dat is best wel kort geleden. (natuurlijk ook mindere momenten daarvoor maar dat hoort erbij....)

Ik heb gewoon het idee dat hij nu alles laat vallen, ook die hechte vriendengroep die we samen hadden en dat hij een soort idealiserend beeld heeft van op kamers gaan met zn nieuwe vrienden.

Veel mensen om me heen zijn erg boos op hem hoe hij dit heeft aangepakt en begrijpen het niet, we passen namelijk echt wel bij elkaar en hij heeft eerst heel anders tegen me gedaan. Het lijkt gewoon een beetje alsof die iedereen en alles van vroeger weg drukt en het gras voor hem groener is aan de overkant.

Het is ook niks voor hem om iets op deze manier aan te pakken (ik kende die kant in ieder geval niet van hem)

Veel vrienden van me zeggen ; hij komt er nog wel achter, hij is in de war..

xxjes