Als ik zo een aantal blogs hier lees denk ik, wat een leed , dat herken ik zo ontzettend, en ik wilde maar dat ik een anti-ldvd pil had, dan zou ik hem hier gratis verstrekken. Sommige verhalen zijn echt heel moedig en dan denk ik man/vrouw waar haal je de moed vandaan om vooral zo beheersd de blijven, ik weet namelijk niet hoe ik zou reageren als mij dat zou overkomen,heel knap en voor mij een goed voorbeeld, bedankt dus.
Na een aantal maanden gaf ik hem zijn (vriendschaps)ring terug omdat ik de irritaties in onze relaties niet meer kon verdragen. Achteraf kreeg ik daar spijt van maar het kwaad was al geschied hij wilde de relatie niet verder meer voortzetten met mij. Dat was het moment waarop ik voor het eerst ldvd meemaakte, alsof je in een waas rondloopt, mijn lichaam deed aan alle kanten pijn, ik kon niet veel eten en viel af, niks leek meer leuk want waar ik ook was mijn gedachten gingen toch weer naar hem uit. Het heeft echt een heel lange tijd geduurd eer ik de hoop opgaf dat het ooit nog goed zou komen tussen hem en mij. Het moment dat ik hem opgaf was het moment dat ik hoorde dat hij ging trouwen en naar het buitenland vertrok. Toen pas kon ik dat hoofdstuk sluiten.
Helaas, alle andere mannen die ik daarna ontmoette vergeleek ik met hem, en niemand kon de test doorstaan, want hij was in mijn ogen onvervangbaar, hij was geweldig in alle opzichten. Gek genoeg hebben we nu nog steeds contact met elkaar zo heel af en toe, maar dan als goede vrienden. Hij is dus nog steeds op de e.o.a. manier belangrijk voor mij want hij is de enige ex met wie ik nog contact hou. Ik weet niet wat hij ervan vind, misschien vind hij het wel leuk en spannend die aandacht. In elk geval heb ik hem een paar jaar geleden naar NL weten te verlokken (hij kwam gewoon, dat was zijn keuze, hij heeft zelf die moeite gedaan; wat hij in zijn hoofd heeft heeft hij niet in zijn kont, zo'n type is het; hij vond mij natuurlijk wel een leuk verzetje, zeker na jaren marriage met alweer zijn 2e vrouw), en ik wilde weten of ik nog verliefd op hem was. We kwamen elkaar idd tegen, en toen ik hem zag moet ik bekennen dat er een schok door me heenging, heel gek , na al die jaren toch nog zo'n reactie. Toen we dicht bij elkaar stonden, rook zijn afstershave als vanouds zo ontzettend lekker en sexy, hij zag er nog altijd goed uit, zo iemand die precies weet welk pak hij aantrekt, welk parfum en zijn haar zit altijd goed. En toch is hij zo mannelijk als maar zijn kan er is niks verwijfds aan hem. Hij is gewoon een fantastisch lekkere vent en ik weet dat ik toen alleen maar het sein hoefde te geven en we begonnen weer een relatie.
Dat deed ik niet. Ik weet niet precies waarom, waarschijnlijk omdat ik in een relatie zat die helemaal niet goed in elkaar stak. Wel een relatie die met geen enkele andere te vergelijken was ook niet met die van hierboven.(Hij leek om te beginnen niet op die van hierboven in geen enkel opzicht) Een relatie die ons helemaal beheerste, zonder dat ik het besefte wat er nou eigenlijk gebeurde, zat hij al onder mijn huid en ik onder die van hem, of in elkaars bloed. Het was een foute relatie in meerdere opzichten. Het ging bijvoorbeeld regelmatig "aan/uit'' (al is het hier en nu even moeilijk te verklaren wat dan precies uitging), hoe dan ook als het uit was had ik nooit het gevoel dat het uit was, omdat ik voelde dat hij er gewoon was, dicht bij mij, dus was het aan. En ik heb vaak genoeg de proef op de som genomen om te kijken of ik gelijk had, en ik had gelijk.
Maar dit keer voelt uit wel aan als uit. En toch is het aan. Iedereen die dit leest, als er al iemand dit leest, moet wel denken wat bazelt die nou. Ik heb er even over nagedacht waar dan het verschil ligt tussen de relatie van hierboven en deze. Ik denk dat het antwoord in de intensiteit ligt. Ook heeft het langer geduurd, waardoor emoties meer konden groeien.
Het is uitgeraakt omdat ik hem niet meer wilde, ik heb een aantal maanden bewust alle contacten geblokkeerd. Totdat hij na een tijdje weer met mij contact zocht. Hoewel ik toen nog steeds het gevoel had, ik wil niet, kwam het oude gevoel van verliefdheid en liefde weer terug, eigenijk zonder dat ik het besefte. Eigenlijk is het logisch dat hij toen iemand anders vond waarop hij verliefd raakte (dat was gek genoeg zelfs mijn wens!) Dus was het wel een beetje door mijn toedoen omdat ik helemaal geen contact meer met hem wilde. En elk positief gevoel probeerde om te zetten naar iets negatiefs, zodat in vredesnaam onze relatie zou stoppen. En op een gegeven moment voelde het ook aan alsof onze relatie uit was. Toen het nog aan was, scheen de zon feller en warmer en rook het buiten heerlijk naar bloemen, was de lucht blauw. Nu is het alsof er een lichte waas erover heen ligt. En toch is het aan, zoals ik al zei, omdat om te beginnen er nog veel gevoelens over en weer zijn echt gevoelens van liefde, en toch is het uit. Mens waar heb je het toch over, denkt iemand misschien.
Misschien kan ik het het best vergelijken met mensen die in een club zitten voor tuinkabouters (ik noem maar iets geks), voor hen zijn tuinkabouters je van het, hun hele leven draait er om en met veel verve vertellen ze erover met anderen en elkaar; dat schept een band want ze delen dezelfde passie. Als deze mensen met elkaar praten, voelen ze die band, ze weten oh ja hij houdt ook van tuinkabouters, ze spreken dezelfde soort taal , een taal die gebaseerd is op tuinkabouters). Als een van hen ineens niet meer van tuinkabouters houdt, zal een ander dat langzamerhand merken, dat komt omdat hij anders is gaan denken, hij spreekt niet meer dezelfde taal. En dat kan pijn doen omdat ze al die tijd die band deelden.
Zo is het ook met mijn huidige exrelatie, het voelt alsof het uit is en dat is heel pijnlijk.

Ik weet niet of het ooit goedkomt, hoewel ik het natuurlijk wel van harte hoop. Hoewel ik heel zeker weet dat ik echt niet op sommige van zijn eigenschappen zit te wachten. Toch voel ik voor hem, als je vraagt waarom dan, zou ik het niet eens weten. Er was altijd al magie tussen ons, en gek genoeg is het er nog steeds, er is nog altijd een heel sterke aantrekkingskracht tussen ons, magie en zal zo blijven tot weet ik veel. Ik ben benieuwd hoelang die magie gaat standhouden. Het gekke is dat ik dan toch aandacht kan hebben voor anderen. Want laatst was ik ergens, terwijl ik in gedachten met mijn ex bezig was en er kwam iemand naast me zitten, ik had niet goed gekeken wie er naast me zat, totdat ik toevallig opzij keek en in prachtige groene ogen keek, ik dacht wooowww! En dat was echt zo. Ik werd zelfs een beetje nerveus ervan omdat ik wel wilde flirten maar niet goed durfde, en een tijd later ook weer zoiets, ik kijk diep in iemands ogen en er gaat een geweldig gevoel door me heen. Ik heb er verder niks me gedaan, omdat ik geen behoefte heb aan een nieuwe relatie, nog niet, maar wie weet in de nabije toekomst wel.