De kogel is door de kerk, mijn eigen onzekerheid die al 7 maanden hoogtij vierde heeft ervoor gezorgd dat ik de time-out niet kon doorstaan. ik zat er doorheen. helemaal gebroken en labiel heb ik het uit pure wanhoop en basis zelfbehoud de knoop nu maar zelf doorgehakt. En wat heb ik daar nu zo een spijt van!!!

Ik had haar in het 2de weekend toch gebeld ondanks de afspraak elkaar 4 weken met rust te laten 0% contact.
zie al mijn vorige blogs.
Tijdens het gesprek heb ik geprobeert haar te prikkelen om toch maar eens te kijken of ze dieper inzichzelf wilde kijken waar haar 180% draai toch vandaan kwam.
En vroeg haar nog eens duidelijk waarom het na de vakantie2013 toch steeds minder druppels gewijs van haar kant was geworden.
Even voor de duidelijkheid nogmaals, de 1ste 3 maanden heeft zei mij alles gezegd wat ik wilde horen en hoopte dat de dame waar ik verliefd op word tegen mij zou zeggen.
Ik word minstens 30 jaar samen ouder met jou. ze zei elke dag ik hou van jou of meer keren, was doodziek dat ze mij zo weinig zag en wilde naast het weekend mij ook doordeweeks zien. voorgesteld aan haar ouders, broer, dorp, hockey en voetbalclub van haar kinderen, haar ex...iedereen....dit is mijn MAN...dat jullie het maar even weten.
Doordat het meteen zo intense was had ik zoiets rustig aan nou...ze wilde pertinent met mij(ons 5en) op vakantie daar was ze heeeel expleciet in. ze wou absoluut niet meer alleen zijn. ik had nog iets persoonlijks af te ronden voor mijn persoonlijke groei en had uitgelegd waarom ik dat moest doen.
Tijdens de vakantie "voelde" ik in de whatsapp ineens het omslagpunt....maar ook miste ik haar ineesn zo erg dat ik gewoon wist dat zie mijn grote liefde ook was. en dat ik nu mijn hart voor haar open had gesteld, dat was veilig want zij zou mij niet kwetsen ze was immers volledig gek op mij....yeah!! Dus haar huis versiert met balonnen, Rozen en mijn liefdes verklaring.

Tijdens het telefoon gesprek dus gevraagd waarom het na/tijdens de vakantie ineens "anders" was/werd.
Het hoge woord kwam eruit, zei had tijdens de vakantie nog eens nagedacht en geconcludeerd dat ik niet zoals ziei in de relatie stond en daar ze haar conclusies uit getrokken......WHAT THE FUCK!!!?????
We kenden elkaar net een maand en we hadden het al over de vakantie samen...wat als we boeken en het gaat mis...zoals dus dit jaar nu is gebeurt. en we kenden elkaar nog maar net.....en ik wilde dat ding echt nog even samen met mijn dochter doen alleen met haar op vakante met de auto.

Ik heb gezegd, dat ze mij dan dus 7 maanden aan het lijntje heeft gehouden en 7 maanden mij in de onzekerheid heeft gehouden. ze antwoorde dat zei zichzelf daar helemaal niet in herkende.

Ik ben er heilig van overtuigd dat het allemaal meer onbewust dan bewust haar is overkomen. al die maanden dat ze zei ik ben niet zeker van mijn gevoelens voor jou....elke keer weer dat te horen, en dan ook te horen maar ik wil je wel het weekend zien...zo ook op die 9 Feb 2014.....ik wist het niet meer en zei wisst het ook niet....vandaar de time-out.

Vanaf toen nam ik alleen maar verkeerde beslissingen alles wat ik deed was verkeerd. ik raakte zo labiel als de pest en kon niet meer functioneren. gedachten flarden met extreme gedachten passeerde....het enige wat mijn "grounded" hield was mijn liefde voor mij prachtige geweldige dochtertje van 8 jaar.

Ik had het gesprek doorverteld aan mijn maatje-din en die zei grote klootz.....en toen, nu moet je ballen tonen en het uitmaken...als het ooit nog wat moet worden moet je het nu beeindigen.
Met lood in mijn schoenen heb ik het toen over de telefoon uit gemaakt....ze vroeg nog eens weet je zeker dat je niet wilt wachten tot 7 maart? ik vroeg haar is er een reden om nog te wachten..ze zei ik voel mij niet anders als een uur geleden toen ik tegen je zei dat ik de weken wilde gebruiken om maar eens te zien of er wat gebeurt met mijn gevoelens.
Dat voelde zo alsof ze daar gewoon helemaal niet mee bezig was......

Ik heb toen gezegd dan maak ik het uit en stuur de sleutels wel op, mocht je ooit nog iets van je gevoelens vinden voor mij dan weet je mij te vinden en gaan we praten. Die donderdag erna viel mijn huisleutel in de bus.

Ik zat er doorheen, mijn onzekerheid/frustratie was zo erg heftig geworden dat ik voelde dat mijn vaderschap in gedrang zou komen. en mijn werk...ik MOEST IETS doen om mijzelf te redden.
Nu na 1,5 week sta ik weer en ben bezig met basis functies: opstaan, douchen, voor mijn dochter zorgen, werken, sporten zo goed en kwaad als dat mogelijk is....het komt...met ontzettend vaak en veel huilen....

Voor de achtergrond info van mij ex-liefde van mijn leven. lees de andere blogs. maar het komt in mijn ogen erop neer dat gezien haar 10jarig destructieve met huiselijk geweld, kinderen en haar bedreigen met een mes. en nu nog dagelijks gezeik met haar terrorristische kinderen, het gezamelijke huis dat nog steeds niet verkocht is(zei woont op samen ergens met haar kinderen), zwaar en druk en verantwoordelijk werk, etc, etc,....dat ze elke dag in de survival modus functioneert. en ze is instaat knoppen om te zetten(ze kan mij "uitzetten" of tijdens thuiswerken haar kinderen "uitzetten" terwijl die daar rondlopen), dat vond ik zo ontzettend eng. En dat ze erachter komt dat ze nog helemaal niet klaar is voor een langdurige relatie....met mij? of zoieso niet?

Het wordfeud lijntje laat ze niet los, ik heb ook het gevoel dat ze mij ook eigenlijk niet helemaal uit het zicht wil hebben...maar dat is mijn gevoel...

Ik weet alleen dat ik het niet meer trok, en dat ik zwaar in de moeilijkheden zou komen als ik nog langer moest wachten totdat zei het op rijtje zou hebben of nog steeds Misschien wel /misschien niet te horen....al zou ze maar gezegd hebben ik hou van jou maar we moeten de dingen heel anders gaan doen...dan was het al goed....zekerheid!!

Ja ik heb er onzettende spijt van dat ik de knoop heb door moeten hakken, ik voelde mij ook in die positie gedwongen.. als ik het terug kon draaien naar 9 Feb had ik het echt heeeel anders gedaan...

Nu....nu....huilen...nog eens huilen...en nog eens huilen...maar ik werk weer, en kan weer beter zorgen voor mijn dochtertje....
Komend weekend is mijn ex-liefde van mijn leven jarig...weer een hel voor mij en wie weet ook voor haar...want waar is toch die man van haar leven ineens gebleven..??