Het begon allemaal zo'n 7 maand geleden.
Mijn beste vriend, en de jongen waar ik al 3jaar een oogje op had, kuste mij in de cinema, en een nieuw hoofdstuk was geopent: ONS.
Alles ging goed, we hadden veel plezier samen en we zagen elkaar héél graag, mijn eerste keer sex, .. We waren in de paasvakantie samen op reis geweest naar Spanje, ook alles héél goed in orde, ookal zagen we elkaar toen 2weken heel de tijd. Alles ging gewoon hééél goed, zag hem elke dag en als ik niet bij hem was miste ik hem enorm.
Maar ik ben heel jaloers,en da weet ik zelf ook en ik probeerde eraan te werken, het ging al beter dan in het begin. Maar nu heeft mijn jaloezie heel vaak tot ruzie gelijd, maar het was al minder, het ging al beter. Maar vorige week vrijdag hadden we de laatste keer ruzie gehad op een vat. En toen die nacht ben ik nog met mijn brommer naar hem toe gereden om te praten, en dat hebben we toen ook gedaan en dan ben ik bij hem blijven slapen. Smorgens moest ik er al vroeg uit omdat ik naar de toneelles moest en ik had hem nog sorry gezegt die morgend voor de vorige dag en hij zei dat ik me er niets meer moest van aantrekken en dat het al opgelost was. Maar na de toneelles kwam hij langs ons en hij zei niets, en dus ik vroeg of er iets was, en hij begon dan zijn verhaal te doen dat zijn gevoelens waren geminderd door de ruzies altijd en dat hij zichzelf slecht voelde bijmij omdat hij nu zo weining gevoelens had.
Ik natuurlijk emmers tranen gehuild .. en diezelfde dag heeft hij mij nog aan het troosten geweest, en diezelfde avond vroeg hij of ik naar een fuif wou komen, en dat heb ik dan ook gedaan, we hebben daar nog effe gedanst en nog effe gepraat,knuffel gekregen, kusje op de lippe enzovoort, maar nog steeds nix opgelost. Volgende dag hebben we nog eens gepraat en gepraat en daarna nog naar de bioscoop gegaan, daarna nog bij mij thuis op het bed aan het fikfakken (elkaar kietelen enzo) geweest, maar nog niets opgelost, op maandag was hij nog even langs gekomen om mij te komen troosten, maar nog niets opgelost. Op dinsdag heb ik hem tijdens de middag een 7 bladzijdes lange brief gegeven met heel ons verhaal in en waarin ik mijn fouten toegeef,en ook oplossingen geef en hem bedank voor alles, en dinsdag na school is hij ooknog even langs ons thuis gekomen om te zien hoe het was met mij en we hebben toen weer wat zitten fikfakken op bed, en geknuffeld en kusjes op de lippen. Woensdag had ik hem een sms bericht gestuurd waarin ik zei dat ik hem niet langer meer wou lastigvallen en als er iets was of hij wou me nog eens zien of als hij wou praten dat hij dan maar iets moest laten weten of langskomen, en dat deed hij ook, na school stond hij aan onze deur om te zien hoe ik het stelde. Nu vandaag (donderdag) heb ik hem dernet smiddags gezien, nog eens een brief afgegeven en knuffels gekregen, en ik stel het helemaal niet goed, ik ben volgens de dokter in een zware depressie en moet ook 2weken thuisblijven van school om even uit te rusten en alles terug op een rijtje te zetten, ik ween nog bijna heel de tijd en ik kan niet meer eten. Ik ben gewoon ten einde raad en ik wil hem terug maar weet niet wat ik nog kan doen ...

ik weet dat ik een lang verhaal geschreven heb, maar ik hoop wel dat enkele mensen de tijd nemen om het te lezen en te reageren.