Hai,

Ja voor mij is dit nu ook vreemdgaan, zou voor mij dan zo voelen.
Ik ben mischien wat bekrompen wat dat betreft.

Ik zou hem niet gaan overtuigen door te kiezen.
Moet echt uit hemzelf komen...jij gaat lekker verder en voor de rest is de deur dicht.
Beetje een man gaan overtuigen...hij MOET willen.
Bolieke zo denk ik dan... jij maakt jouw keuze.

Goed dat je al met je nieuwe leven bent begonnen!
Leuk hoor een festival.

Natuurlijk heb je ook verdriet wat een plaatsje moet gaan vinden.
Ga lekker ook genieten...ga zo door en overtuigen heb ik ook gedaan hoor, mijn ex had geen ander...nee overtuig nooit geen man meer. Dat was de eerste en de laatste keer. Toen ex ook terug wilde als hij alles op orde had, gaf ik mezelf grenzen aan, tot hier en niet verder en ik ging uit de wachtkamer en deed die deur dicht. Ik ging er ook op uit!
En als hij niet komt ben jij al veel verder in je leuke nieuwe
leven met lieve doggy.

Ik heb net deze vrijdag een afspraak met een oude schoolvriendin (die ons samen nooit heeft gekend), die ik al heel lang niet gezien heb maar een paar maanden geleden hetzelfde heeft meegemaakt. Zij heeft mij gecontacteerd, we zullen eens goed praten. Ik heb wel mensen waarmee ik kan praten hoor maar iemand die hem niet kent, gaat dat misschien nog makkelijker.

"Jij kunt niet voor hem gaan beslissen, he... Maar als hij het er ook zoooooo moeilijk mee heeft, kunnen jullie dan afspreken dat hij de komende 3 maanden alleen gaat wonen, en geen seks met haar heeft? Want dat zet de zaak heeeeel erg onder druk nu. Als hij om je geeft, en hij wil het alnog een kans geven, gaat hij daar dan mee accoord? En doet hij dat niet, dan vrees ik dat jij inderdaad de consequenties daaruit moet trekken, dat dit een kansloos geheel wordt......"

Ja dat denk ik dus ook. Ik heb dat al even laten vallen bij hem, of het niet beter is dat hij al zeker tot na dat gesprek met de therapeut even apart kan gaan wonen. Het oorspronkelijke plan was bij zijn beste vriend gaan logeren, hij zal daar nog welkom zijn... Ik weet niet wat hij hiermee gaat doen. Ik ga er niet meer achter zitten, niet meer achter vragen, mijn fut is helemaal op zo ineens.
Ik krijg ook altijd zowat dezelfde antwoorden: "sorry" of "laat me nu even nadenken" of "ik weet het allemaal niet meer". Ja daar ben ik ook niet veel mee.
Als dat een goede therapeut is, zou die dan ook dat advies niet geven? Van de hele toestand en van ons even wat afstand nemen voor een tijdje en dan merkt hij wel zelf welke gevoelens er overheersen hé. Ik neem dan wel gewoon mijn leven weer op hoor en als er nog plek is voor hem, als hij dat wilt, dan merken we dat toch ook? Maar ik ga er dan niet op wachten.

Kijk, het is mooi weer vandaag en ik ga ervan profiteren straks eens lekker te gaan steppen (je weet wel zo'n fiets dat je moet voorduwen met een been haha) met de hond. Een uurtje uitwaaien en zweten, kan alleen maar deugd doen! Heb er ook echt zin in.

Ja, dat is idd een waar woord! Ik hoop dat ik sterk genoeg kan zijn om hem even te laten zweten eenmaal hij beseft wat hij heeft achtergelaten.
En kijk wat waterman er juist zei, stel dat hij besluit van mij terug in zijn leven te laten... hij gaat er nu van uit dat hij gewoon terug mag komen maar eigenlijk was dat niet het plan. Ik wil dat hij eerst terug even op zijn positieve komt en dan vanuit dat gevoel terug toenadering zoekt. En als hij dat niet zitten en dan terug naar haar rent, dan heb ik heel veel medelijden met haar want dan is zij 2de keus.
Is hij kwaad omdat hij niet meteen terug mag komen? Ja dan is het ook zo, dan zie ik zeker dat ik voor hem maar de uitvalbasis was. Toch? Als hij mij echt graag ziet, gunt hij mijn rust toch even...
Ik wil dat niet doen om hem te kwetsen dan maar meer om mezelf te beschermen. Mijn hart is gebroken en dat wil ik eerst terug wat fixen vooraleer er iemand in mijn leven komt, ook al is hij dat.

Ik wou hem gewoon laten weten waarop het staat. Ik heb hem geen vragen gesteld, gewoon zo zit het en niet anders. Ik wou niets wijzer worden, het was ook niet echt een gesprek.
Ik ben ook heel rustig geweest, geen tranen, geen verwijten ... gewoon mijn gedacht gezegd. Ik heb daarna gewoon zelf mijn avondeten kunnen eten zonder knoop in mijn maag.
Ik weet dat een therapeut slecht voor mij kan uitdraaien, ik wil vooral dat hij maar eens te weten komt waarom hij zich zo voelt. Dan pas kan hij zien wat hij er mee doet met zijn gevoelens.
Welke kant dit ook allemaal uitgaat, gaat geen van alle echt makkelijk worden dus na dit besef is er een soort "rust" over mij gekomen.

Ja, ik stel me allicht kwetsbaar over, ja dat ben ik dan. Kan daar weinig aan veranderen. Ik kan alleen maar achteraf zeggen dat ik altijd eerlijk en open ben geweest. Daarom zeg ik ook: ik heb mijn best gedaan, nu is het aan hem.
Ik zoek ook geen contact met hem meer en hopelijk heeft hij het lef om mij te laten weten waar het nu op staat en anders is het echt helemaal over and out. 2de kansen, daar geloof ik in, maar dan moet hij ze wel met twee handen aannemen. En de tijd dat zo'n 2de kans "openstaat" is ook niet eindeloos, die is in dit geval heel snel aan het opgeraken.

Zijn moeder is nogal een nuchter mens, zij zal allicht hem al eens goed met de neus op de feiten duwen straks. Dat heeft hij eens nodig. Nu praat hij alleen met mij en met die ander over zijn gevoel, tja, dat zijn niet echt de twee aangewezen personen!