Okeee....daar ben ik weer en jullie weten uiteraard waarom! De afgeloepn twee weken weer omgang met mijn ex, vorige week belde ze dolenthousiast dat ze ervoor wilde gaan en dat ze ervoor zou vechten om mij het vertrouwen terug te geven. Ze wilde het alleen rustig aandoen. Uiteraard was ik hardstikke blij dat deze mogelijkheid zich aandiende en ben daar (te gretig?) op ingegaan.We hebben afgelopen weekend een heerlijk weekend gehad, open gesprekken gehad, overheerlijke liefde bedreven en veel gelachen. Ze vertelde dat ze weer helemaal verliefd was. Maar ergens in mijn achterhoofd vertrouwde ik het allemaal niet, wilde er niet teveel op ingaan en merkte dat ik er erg onzeker van werd. Gisteravond zouden we gezamenlijk naar een feestje gaan van mijn compagnon en ze wilde dolgraag mee. Maar vanaf afgelopen maandag werd het contact weer minder, geen lieve smsjes meer overdag, 's avonds nog uur aan de lijn gehangen en ze vertelde dat ze zin had om weer snel bij me te zijn, donderdag duurde te lang zei ze. Dinsdag geen contact, woensdag eigenlijk niet en donderdag smste ik dat ik haar zou ophalen voor het feestje. Maar mijn onderbuik draaide overuren de afgelopen dagen, wanhopig gevoel, merkte dat ze weer uit mijn handen glipte. Mijn hele omgeving begon me langzaam voor gek te verklaren, dat ik me niet zo moest laten gaan in haar emoties. en toen kwam het smsje: ' lijkt me verstandig dat ik niet meega vanavond, ik bel je straks om het even uit te leggen'.
Het belletje kwam, ze wist het allemaal niet meer, ze had het gevoel dat als ze meeging dat er weer allerlei verwachtingen waren en ze is er nog niet klaar voor, ze wil me niet kwijt uit haar leven, maar ze wil ook vrijheid, niet afhankelijk zijn. Heb uiteindelijk zelf de knoop doorgehakt, als je 100% verliefd bent dan is 'vrij zijn' geen issue en dus is ze niet 100% onvoorwaardelijk verliefd en om mezelf te beschermen moet ik haar loslaten. 's avonds nog even een laatste knuffel gehaald, nog een gesprek, niet om haar over te halen, maar om alles even helder te hebben hoe we verder gaan, namelijk niet meer en ook geen contact meer..en ik moet zeggen, het voelt goed, heb me vandaag sinds tijden niet zo lekker gevoeld, denk weer over mijn toekomst na, ze zit niet meer in mijn buik te ploegen, ik weet waar ik aan toe ben en ben niet meer afhankelijk van haar emoties en onzekerheid. Ik bereid me lichtelijk voor op een terugval, maar heb de vorige keer al veel pijn gehad en verwacht dat het niet meer zo erg zal zijn.