Bedankt voor de reacties. Hartstikke lief van jullie om de moeite te nemen mijn gejammer te lezen er op te reageren. Helaas is er heel veel gebeurt wat het verwerkingsproces in de weg heeft gestaan. Mede daar door zal ik relativeren dat het zo lang duurt. Maar helaas helpt het me niet om steeds maar te moeten horen dat niemand me begrijpt. Dat ik verder moet en bladiebla!! Zeg het allemaal maar een miljoen keer.. Zeg ik het zelf een miljoen keer tegen mezelf. Maar aan het einde van de dag zit ik nog alleen, vast met een rot baan geen diploma, en zij ligt te neuken en te houden van een ander. Voor mij een ander vinden.. Tja zou leuk zijn.. Maar op de een of andere manier heeft het ook met overkomen te maken en heeft opzoeken er van weinig zin. Tegen mezelf zeggen dat ik verder moet slaat ook nergens op want ik ga verder. Want de klok tikt voor iedereen verder. Ik kan niet tijd reizen of zo. Los laten.. Tja waar van herinneringen.. kan het helpen dat me hersens en me gevoelens weer naar haar sturen. En als ze me daar niet heen sturen word ik wel gestuurd door het verlangen naar alleen het gevoel of het gemis. Alles bij elkaar veranderd helemaal niets voor mij.
Het heeft gewoon tijd nodig. En misschien gaat het geven om haar nooit meer weg. Me opa is al dood sinds 2005 die mis ik ook nog steeds. Maar dat mag wel want die is dood? wazig man.. Ik mis wat ik had. Ik mis hoe ze was. wtf iedereen er ook van vind zegt of denkt veranderd geen fuck!

Tom, is helemaal niet raar hoor, hoe je je voelt. Soms is onthechten een langdurig proces.
Inderdaad is dit een momentopname. Grote kans dat je je over een paar dagen weer in je kracht voelt staan en zij weer op de achtergrond verdwijnt.
Anderzijds...je draagt haar met je mee zolang je dat nodig hebt.

"Het houdt nooit meer op" schrijf je.
Ik denk dat je je daarin vergist. Nooit is heel erg lang.
Ooit houdt het op, kom je in een andere levensfase en zal er ook weer een ander in je leven komen. Ook als je daar niet naar zoekt.

Wat mij door moeilijke tijden heen hielp is een zin die ooit iemand mij schreef, jaren geleden toen ik zelf een groot verlies had gekend.
Ze schreef: 'verdriet en geluk kunnen in hetzelfde huis wonen'.

Ik vind het een waarheid als een koe!

Zodra je je dat realiseert en accepteert wordt het een heel stuk gemakkelijker om met liefdesverdriet door te leven. Je kunt namelijk ldvd hebben maar ook nog steeds hele gelukkige momenten kennen. Ik durf zelfs te beweren dat je met wat hoekjes verdriet in je hart weer heel erg gelukkig kan worden.
Het ene sluit het ander niet uit.

T is wat is Tom, je kan de situatie niet veranderen, je kan hoe je erin staat niet veranderen, je kan je gevoel niet veranderen. Iig niet bewust.
Uiteindelijk zal het wel veranderen (waarschijnlijk juist wanneer je weer eens heel erg diep gaat) maar je kan dat niet afdwingen. So accept it - en maak er het beste van.

Leven kan een feestje zijn. Ook met ldvd!

Sterkte deze dagen - over een paar dagen sta je weer sterk aan de andere kant!!!

Ik heb net hetzelfde als T0MP03SJ3, ik blijf daar maar inzitten, dat gevoel, denken aan haar, dat ze gelukkig is met iemand anders, of ze nog denkt aan me...

En inderdaad allemaal dezelfde dingen die mensen tegen mij zeggen hou je bezig, laat haar los... blablabla.
allemaal mooi advies en ik apprecieer dat allemaal maar het lukt me niet en ik weet eigenlijk niet hoe ik het moet doen.
En het haalt ook allemaal bijna niets uit, want je mag je nog 24h bezig houden en niet aan haar denken, 24h01 is ze daar in je gedachten

Ik denk dat je gewoon iemand moet tegenkomen die zo geweldig is en die heel je wereld terug op zijn kop kan zetten.
maar voor mij zijn die blijkbaar maar héél dun gezaaid ...

Ik kan je niet veel raad geven, gewoon blijven doorgaan. De tijd staat niet stil.. En probeer voldoening te vinden in iets. je werk, hobby, vrienden, familie.. En als je werk ECHT beu bent, zoek iets anders... Je bent wrs nog jong, en het is nu dat je het moet doen.