Het is nu 3 maanden geleden dat hij het uitgemaakt heeft. Hij is al 2 maanden heel gelukkig met een ander meisje en is volledig vergeten dat ik ooit heb bestaan. Ik doe mijn best om ook over hem heen te geraken. Ik dacht even dat dit liefdesverdriet eindelijk voorbij was, ik leerde een paar nieuwe en leuke jongens kennen.
Voor één jongen die ik al langer kende kreeg ik zelfs gevoelens. Maar telkens als ik met hem praat denk ik 'nee, dit zit niet juist. Het voelt niet zo goed als met mijn ex'.
Hij is volgens iedereen die ik ken op alle vlakken beter voor me dan mijn ex. En ik denk nog de raarste dingen zoals 'hij ruikt niet zo lekker als mijn ex'. Alsof ik bang ben om verliefd te worden op iemand anders. Sinds een paar dagen begin ik weer te piekeren over alles wat ik heb misgedaan in mijn vorige relatie, ik begin weer te wensen dat ik de tijd kon terugdraaien en alles beter doen.
3 maanden is toch veel te lang om me nog steeds zo te voelen.
Daarnet hoorde ik 'I miss you' van Aaliyah en ik barstte in tranen uit. Alsof ik nog maar net gedumpt was.
Ik wil me niet blijven vastklampen aan die ene jongen, maar ik voel me zo intriest.