Hallo allemaal,

Het is nu ruim vijf weken geleden dat mijn vriendin het na 9 jaar uitmaakten. Op het moment dat zij het uitmaakten kon ik niet geloven dat ik mijn leven zonder haar kon voortzetten. Nu heb ik een en ander kunnen verwerken en gaat het beter met mij. Ik ben gewend aan het idee om alleen verder te moeten. Gevoelsmatig is het best wel lastig. Ik herken en ervaar alle jullie verhalen. Het geeft me heel veel steun om te lezen hoe jullie het ervaren. Ik zit nu weer even in een dipje omdat het weer een beetje goed met me ging maar de angst slaat weer toe. Ik moet nu leven op een manier die ik niet wil. Ik mis mijn ex, ik mis iemand om het leven mee te delen. Leuk weekend gehad maar het is gewoon doelloos. Ik wil geen vrijgezel zijn. Ik wil iemand hebben met alle goede eigenschappen van mijn ex. Waar heb ik dit aan verdiend. Ik ben lief, zorgzaam en bovenal eerlijk. Gewoon gedumd en ik moet deze hel mee maken! Ik heb dat niet verdiend. Ik zie het echt even niet zitten!!

Ik wil jullie nog wel een tip geven, iets wat mij tot nu toe geholpen heeft. Om alles goed te verwerken, doe alles wat ook aan je ex herrinnert. Draai de muziek die je samen luisterde, doe de dingen die je samen deed, etc. Het doet heel veel pijnen je zal heel veel moeten huilen maar het help je in je verwerking. Je gaat hiermee de confrontatie met het verleden aan. Je ontwijkt niet je verleden, maar je bent het aan het begraven. En dat doet enorm veel pijn maar het helpt je wel.

Ik ga maar lekker naar bed. Misschien voel ik me morgen beter!