Na onze laatste definitieve echte breuk zijn we weer bijna twee weken verder en ik moet zeggen dat het best goed gaat. Sta nog wel met haar op en ga met haar naar bed in mijn hoofd, maar het hele dag aan haar denken zakt aardig af en dat voelt goed. Ben druk bezig met mezelf en probeer langzaam weer alleen te kunnen zijn, alhoewel dat lastig is, veel met vrienden afspreken en sporten.
Vanochtend zag ik ze samen zijn huis uitlopen en dat steekt uiteraard, maar in de loop van de dag denk je al snel weer..laat ze gelukkig zijn samen, zij is niet geschikt voor mij en is mij niet waard. Af en toe spookt het door je hoofd, hoe zou zij erover denken, denkt ze er nog wel aan of is het volledig de knop om en gaan, ze liet zich nooit echt positief over hem uit destijds, ik was veel beter en ze zag hem meer als goede vriend dan liefde, dat zal ook wel zou zijn, denk dat ze niet alleen kan zijn en zonder aandacht. Maar goed, dat is nu haar ding.. medebloggers, lees vaak dat er nog veel contact is of hoop op contact met de ex... heb haar bevolen geen contact met me op te nemen en heb haar volledig geblokkeerd op fb, ze bestaat niet meer, fysiek en virtueel. Het was een erg moeilijke beslissing, maar het versnelt zo erg je proces van verwerken, stoppen met jezelf pijnigen door contact te zoeken, proberen haar nog ergens even (per ongeluk) te zien of op fb gluren waar ze uithangt..het geeft ontzettend veel rust als dat niet meer mogelijk is. Uiteraard is iedere situatie verschillend, maar ik ben ervan overtuigd dat wanhoop het verdriet zo erg versterkt en dat je eerst ruimte en tijd voor jezelf moet maken om het een plek te kunnen geven. En mocht het zo zijn dat de liefde van beide kanten niet overgaat dan zal het ooit wel weer komen, maar dat heb je niet zelf in de hand. Vooral dat laatste is dodelijk om te denken dat je dat wel in de hand hebt, hij of zij wil nu niet meer en binnen een paar dagen ook niet...besef dat goed!!!!