We hebben al even contact gehad, maar wil het toch ook nog even op het forum zeggen. Er gaat niets gebeuren als je zelf niets doet. Wat zou het fijn zijn als het wel zo was, dat de beslissingen die we moeten nemen voor ons genomen worden en dan ook nog die waar we het meest op hopen. Het leven zit zo niet in elkaar, je zult het heft in eigen handen moeten nemen, de weg van de meeste weerstand moeten bewandelen (heb ik niet van mezelf), en er dan uiteindelijk sterker uitkomen. Dat laatste dat hoop ik, zoals je weet zit ik zelf ook midden in een proces en zie ik voorlopig ook alleen maar beren op de weg. Dus Robert, jij bent de regiseur van je eigen leven, en het leven is kort, te kort om af te wachten tot iemand of iets het beter maakt. Ik herken het onrustige gevoel..jarenlang leef je je leven en denk je dat dit het is (en stop je al je twijfels en onvrede diep weg) en als dan blijkt dat er toch nog meer mogelijk is, omdat je verliefd wordt en je je dus realiseert dat er eigenlijk geen weg meer terug is, dan wil je het ook direct hebben of gerealiseerd zien. Maar je lief wil jou misschien wel niet en dus is de reddingsboei uit het zicht verdwenen en dobber je weer verder. Maar je had net bedacht dat je niet meer wilde dobberen....Dus ben je straks opeens op jezelf aangewezen, jij zal actie moeten ondernemen en jij zal dat gesprek met je vrouw aan moeten gaan en de confrontatie met jezelf ook. En uiteindelijk neem je de beslissing die goed is voor jou! Heel veel succes en zoals je weet leef ik met je mee (heb je het commentaar van Medusa al gelezen op een van mijn blogs?, van die vrouw kun je heel wat leren..doen dus)