Beste ldvders,

Misschien ben ik niet (meer) op de juiste plek, maar toch ook weer wel.
Waarschijnlijk herkennen velen van jullie mijn verhaal wat volgt.

Sinds eind februari ben ik dan toch opnieuw in de relatie met dezelfde fijne meid als in december
Voor 80% gaat het "vanzelf" de 20% voel ik aankomen en weet ik (vrij snel.. ) te plaatsen.

Alleen loop ik bij tijden met mn gevoel tegen de muur.

Wanneer ik een "afwijzing" krijg die ik niet zag aankomen, merk ik dat ik eventjes omsla, even afstandelijk wordt om vrij snel het om te draaien naar "ok volgende keer beter".
Zij heeft dan zoiets van ... lekker dan... maar dat gevoel geeft mij dus ook een K gevoel en maakt dat ik denk het verkeerd te doen. Ze wil dan dat ik leer dat soort gevoelens voor mij te houden zodat ze er geen last van heeft...

Ik probeer haar duidelijk te maken dat het los staat van haar beslissing en dat ik dat wel degelijk dan respecteer en er ook zeker achter zal staan.Maar dat mijn gevoel net zo goed wel even een plaats moet hebben. Toch in ieder geval om er mee om te leren gaan, blijkbaar is het voor mij dan een teleurstelling en daar wil ik iets mee.

Voor mij is het belangrijk dat ik dit net zo goed kan delen, zonder dat het betekent dat zij het fout doet. En ook al zeg ik dat dan hebben we daar een stevige discussie over.
Gisteravond ging ik even op mn snuit... met als gevolg dat ze nu "even wil nadenken wat dit met haar doet", hiernog uitgebreid over gehad, gezegd wat ik bedoel en hoe ik het bedoel. Maar als ik dan terug krijg "ja dat zeg je idd, maar mn gevoel zegt heel wat anders"dan moet ik echt alle zeilen bijzetten om niet a la minuut op te stappen en zeggen... als je er uit bent hoor ik het wel....

Voor mij voelt het alsof ik niet mag delen wat het met me doet (als het gaat om haar beslissing) , want ze wil niet merken dat het voor mij vervelend is, omdat dat bij haar dan niet goed voelt en er een schuldgevoel door krijgt.
Mijn idee hierbij is..
Je moet toch kunnen delen wat je voelt zonder dat je hiermee zegt dat de ander het fout doet....
Of is dit gemakkelijk gezegd en theoretisch een mooi verhaaltje...?

Ik baal nu zelf ook, wil haar zeker niet kwijt, maar wil ook niet aan mezelf voorbij gaan en mijn gevoel maar aan de kant zetten. In dat geval moet ik zeer waarschijnlijk een heel vervelend besluit nemen ... omdat het ongetwijfeld nog wel weer gaat gebeuren...

Ik weet het ff niet en merk dat het me meer bezighoudt dan ik zou willen.