Nu begint het besef te komen dat ik net zoals zijn andere exen geen deel meer zal uitmaken van zijn leven.

zal hem nooit meer zien of horen

onze gezamenlijke vrienden groep van op de voetbal valt uiteen omdat ze van zin zijn door het bestuur de twee ploegen samen te voegen en zo gaan er veel van onze vaste klik ermee stoppen, geen excuses meer om hem daar nog te zien dus.

Ik was zijn enige ex waar die uit zich zelf zolang contact mee wilde houden, en zelfs tot op het laatste moment wilde die dat nog, drie weken terug ook nog gehoord van een vriendin dat die ergens nog hoop dat na een tijd elkaar niet meer te hebben gezien en te horen dat alles is kunnen luwen het contact op vriendschappelijke wijze wel kan terug komen.

Maar ik heb hem duidelijk gemaakt dat dat niet het geval zal zijn als hij onze relatie niet op een respectvolle manier kan afsluiten.

en zet er ook in door nu, hou voet bij stuk al doet het mij zo erge pijn

Ben het gewoon beu zijn speelbal te zijn geweest

hij heeft een heel onrealistisch beeld van wat een relatie is.

elke relatie wordt door hem beëindigd.

En hij weigert naar zich zelf te kijken, en toch voelt die zich niet goed en zegt die te willen veranderen.

Het is gewoon onmogelijk om met hem iets op te bouwen

hij ziet een relatie als iets vanzelfsprekend hij wil iemand die er voor hem is onvoorwaardelijk maar kan dit niet terug geven en beseft dat niet dat die die houding heeft

hij wilde met mij ook snel kunnen gaan samen wonen, en welke reden had die in mijn ogen zo is het gewoon makkelijker geen gedoe van de verplaatsingen en er is altijd wel iemand die voor me zorgt.

en zo kan die zijn ding gaan doen zonder al teveel de rest op zich te nemen.

hij ontloopt zijn verantwoordelijkheid, en schuift het erg graag op zijn partner.

zijn behoeften staan centraal die van zijn partner niet.

Ik weet ik doe er goed aan om voort te gaan zonder hem

maar toch is de verwerking van zijn manier van onze relatie te beëindigen zo drastisch en moeilijker daardoor te verwerken.

Ik hoop dat ik op een bepaald moment gewoon die klink kan maken en voort kan gaan en mij niet steeds druk blijf maken in het waarom

en waarom geen vrienden meer

ergens weet ik dat al, omdat die de confrontatie niet aan kan en vlucht van zijn gevoelens das al!!!

het is makkelijker door te kunnen gaan als je iemand niet meer hoort of ziet en doet alsof die niet meer bestaat.

deze nacht had ik nog z'n levende droom over hem dat die weer voor de deur stond en dat ik vergeten was de deur op slot te doen, dat die zich weer probeerde op te dringen in mijn leven.

ik was in mijn droom zo kwaad en hard verschoot van mezelf ik zag hem ook totaal anders dan ik gewend was.

de 5 maand komen eraan en meestal zijn we daar tegen terug samen

en nu weet ik dat dit niet het geval zal zijn, dit is nieuw voor mij en het is zoeken naar een manier om er mee om te gaan.

ik had graag nog vrienden kunnen blijven en wil ergens hem dit duidelijk kunnen maken maar aan de andere kant verdiend hij het gewoon niet en ben ik zo boos en gekwetst door hem

Hoe ga ik nu nog iemand kunnen vertrouwen in mijn relatie op zijn woord na dit alles

het tast behoorlijk mijn vertrouwen aan.

maar ik heb in de libelle een artikel gelezen over mensen die soort gelijke relatie einde hebben gekend en waarom het verwerk daardoor ook langer duurt.

en dat ik te maken had met een persoon die de confrontatie uit de weg ging en zich aan een beeld van een relatie vast hield die niet mogelijk was en onrealistisch was. en dat die zullen blijven vluchten en niets kunnen opbouwen dat die steeds weer door de mand vallen, en dan alles opgeven ondanks ze iemand graag zien. voor hun is het makkelijker op te geven dan daad werkelijk moeite te steken in hun relaties.

Heb er veel aan gehad aan dat artikel .

Hebben jullie nog tips om hiermee om te kunnen gaan???

graag wat raad erin aub