Ten eerste vind ik het super knap dat je het contact verbroken hebt. Dat maakt je namelijk heel sterk en zelfverzekerd. Naar mate de tijd verstrijkt hoe meer de besef komt. Logisch dat je pijn voelt en ervaar dit. Klinkt heel stom maar laat de verdriet vooral binnen het zal je alleen nog maar sterker maken op de langere termijn.. Het is niet niets dat een relatie over is. Jou geliefde waar jij een toekomst mee zag valt ineens weg. Heel pijnlijk maar we moeten ermee dealen. Stapje voor stapje zul je gaan inzien dat het over gaat. Geef het de tijd. Nu je immers vrijgezel bent gaat er eens een wereld voor je open. Pak oude hobby's op, doe dingen die jij leuk vind en wat je gelukkig maakt, geniet der van!

Ik vond het heel beangstigend om haar los te laten. Mijn gedachten gingen altijd naar haar, nooit rust in me hoofd. Zoveel emoties gingen door me heen waardoor ik bijna niet at of sliep. Ging me zelf een beetje verwaarlozen. Voelde meer van als zij me niet wilt, wie dan wel? Bang om nooit meer verliefd te worden. Als ik een ding geleerd heb uit mijn eigen verhaal. Is houden van ook loslaten.

Wat mij hielp was dat ik voor mezelf streng moest zijn. Als ik merkte dat mijn gedachten naar haar gingen mocht ik mijn beste maatje even bellen om even erover te hebben. Heb van het moment toen het uit ging tot en met nu een dagboek bij gehouden. Een dagboek hoe ik me voel en wat ik eraan doe om erover heen te komen. Zelfs op de dag van vandaag doet het nog pijn, laat de pijn binnen waardoor ik even 15 minuten mag piekeren en dan moet het afgelopen zijn. Merk gewoon hoe meer dagen voorbij gaan, hoe makkelijker het word. In die tussentijd veel geschreven, veel gepraat, veel gejankt. Maar ook veel afleiding gezocht en geluk bij mezelf te zoeken. Want dat is het allerbelangrijkste. Want je hebt nu alle focus op jezelf waar je even aan moet wennen. Dit zal zeker met opstaan en vallen gaan maar trust youself!