Jeetje mina...
Echt weer verschrikkelijk..
Hoe krijg ik ooit structuur in mijn leven???

Nou ik zou eigenlijk maandag gaan beginnen met mijn nieuwe baan, dat werd alweer uitgesteld tot dinsdag, dus ik al balen!!
Maandag avond was ik nog wat op i-net aan het rondneuzen en kwam aan bij de site van een discotheek hier in de stad en besloot daar even de foto's te gaan bekijken.
En ja hoor mijn ex stond op de foto, al zoenend met zijn nieuwe (bijna 10 jaar jongere) vriendinnetje!!
Wat was ik over de zeik!!!!!!!
Had ik toch altijd gelijk gehad, terwijl hij constant bleef ontkennen!!
Dus ik hem uit frustratie toch maar een sms gestuurd en hem helemaal verrot gescholden...

Die dinsdag zou ik moeten gaan werken, al een hele slechte nacht gehad door mijn ontdekkingen, maar goed op tijd uit bed, mijn broodjes gesmeerd, en met lichte tegenzin (aangezien het die dag ervoor ook al misliep met het werken) naar beneden om 10 voor 10...
Ik zou weer opgehaald worden door 2 vriendinnen van mij..
Om 10 uur was er nog niemand, dus begon al lichtelijk weer in de stress te schieten en ging maar 1 van hen bellen, werd niet opgenomen.
Dus nog 5 min. gewacht en maar weer gebeld, toen nam ze op.

Ikke: Hey, zijn jullie te laat of gaat het weer niet door vandaag?
Zij: Huh weet je het nog niet dan?
Ikke: Nou lijkt me niet dat ik het weet anders bel ik niet!
Zij: Nou de tijd is verzet naar 12 uur, daar hebben ze ons gister over gebeld!!
(ik begon al meteen weer te janken natuurlijk)
Ikke: Nee ik heb niks gehoord, anders had ik nu niet al een dik kwartier buiten op jullie staan te wachten lijkt mij!

Nou ik dus al huilend maar weer naar boven, kwaad op alles en iedereen!!
Ook op mijn vriendinnen, want die hadden mij het ook wel even kunnen laten weten aangezien zij mij op halen en we dan ook een andere tijd hadden moeten af spreken, maar ze had als excuus dat ze geen beltegoed hadden.
En tuurlijk de grootste fout ligt bij het uitzendbureau, die hadden mij gewoon ook moeten bellen.
Maar goed om een lang verhaal nog weer langer te maken, ik had het helemaal gehad!!!
Had er zo geen zin meer in!!!!
Ook al door al dat onduidelijke gedoe, fouten in de contracten, eerst 2 juni beginnen, toen 8 juni en daarna weer 9 juni, mijn vertrouwen was weer zo gedaald...

Mijn moeder maar gebeld om mijn hart te luchten en om half 12 maar weer naar beneden omdat ik nu wel opgehaald zou worden.
Nou wij opweg naar de plaats waar we hadden afgeproken om met de inleiding te beginnen en met de training..
Echt wat een grootsprakerij, verschrikkelijk, van die gladde mannetjes met grote praatjes (waarschijnlijk compensatie praatjes)..
En het duurde en het duurde maar.
's Morgens werd ook verteld dat we vandaag (gister dus) nog niet zouden beginnen met werken, dat we dat morgen (vandaag dus) zouden gaan doen.
Nou rond kwart over 5 gistermiddag toen voor de 20e keer de telefoon van de "baas" tijdens de training over ging zei hij neem maar even rookpauze..
Toen wij weer boven kwamen was de stemming meteen omgedraaid, we moesten toch nog de straat op om te werken!!
Terwijl dat niet was afgesproken..
Eén iemand uit ons team had ook een afspraak staan, maar die moest hij maar afzeggen en we hadden ook nog geen echte pauze gehad vanaf 12 uur om ook maar even wat te eten, kregen ook geen lunch aangeboden..
En wat bleek, we gingen (verdomme) naar mijn eigen woonplaats om daar bij de mensen langs de deuren te gaan, terwijl ik juist in een andere plaats ben gaan solliciteren om maar niet hier in deze klote stad te hoeven werken en dan moet ik er alsnog heen!!!
En dan ook nog eens in mijn eigen wijk, niet in mijn eigen straat gelukkig, maar in de straat (zelfs bij het huis) waar mijn ex heeft gewoond en waar ik ook veel tijd met hem heb doorgebracht!!!!!!!!!

Hoe kan ik zo in godsnaam verder?
Ik begon ook meteen weer spontaan te janken toen we in die straat aankwamen, en weigerde daar ook maar bij 1 deur aan te bellen, en dat konden ze wel begrijpen..
Al met al was ik pas om half 9 thuis, nog geen hap eten gehad de hele dag..
En dan eet ik de laatste tijd sowieso niet veel, maar dit is toch wel heel erg...

Zo enthousiast ik was toen ik werd aangenomen, zo sceptisch en zo geen zin ik nu niet meer heb!!!!!!!!!!!
Echt ik begin echt te denken dat ik vervloekt ben om degene die ik ben...

Mijn moeder heeft nu ook het liefste dat ik meteen maar weer opzoek ga naar iets anders, maarja in deze tijd liggen de baantjes nou niet echt voor het oprapen...
Maar goed moet vrijdagochtend nog naar het CWI en misschien dat ze me daar nog kunnen helpen met iets anders, ik hoop het, want dit ga ik niet trekken!!!

Nou vandaag zou ik ook moeten werken, zou gisteravond nog gebeld worden over hoe laat en waar precies (wel weer ergens in mijn eigen woonplaats helaas) maar heb nu nog niks gehoord over hoe laat, dus gaat weer lekker...
Zo krijg je echt vertrouwen in je werkgever...NOT!!!!!!!!!!!!