Dombo,

Je bent geen Dombo hoor...

Alcohol en drugs en kinderen in het spel???? Is geen stabiele omgeving voor kinderen en ook niet om een stabiele relatie staande te houden. Ik weet niet wat de bijwerkingen zijn van drugs maar drugs is al helemaal slecht en helemaal als er kinderen bij betrokken zijn. Je geeft aan haar niet fysiek te hebben behandeld, maar geestelijk misschien wel. Ik bedoel daarmee te zeggen dat een blauwe plek wel weer weggaat, maar geestelijk ben je er jaren ziek van. En kinderen maken dat ook mee. Kinderen zijn er nu slecht aan toe. Ze hebben dit allemaal meegemaakt en die zullen altijd een angst hebben als jij weer in contact treed met hun moeder. Ik denk echter dat de politie Bureau Jeugdzorg heeft ingeschakeld, althans dat moet wel omdat er kinderen bij betrokken waren en zijn.

Mijn tip is dat je alles even laat rusten, en gun je ex en de kinderen even rust. Kinderen hebben nog een hele weg te gaan en die willen dat papa en mama gelukkig zijn en samen zijn..dus geef ze de tijd.

Ik weet het even niet meer hoe ik hierop moet reageren, maar ik kan alleen zeggen..denk aan de kinderen, jullie zijn volwassen genoeg om dit samen op te lossen, maar doe dit niet waar de kinderen bij zijn.

Kiki

Zo deze ochtend de 2e keer naar relatietherapie geweest met mijn (ex) vriendin....

2 weken geleden eerste keer geweest en daarin is met name haar verhaal aan de orde gekomen over wat ik verkeerd heb gedaan en wat haar zo'n pijn heeft gedaan.. Ik ging met de billen bloot en kon ook niets anders dan haar in grote lijnen gelijk geven, ik stond der niet altijd en heb mij ook niet altijd even netjes gedragen... Ik heb verzaakt op belangrijke momenten. Vandaag is daarnaast ook haar aandeel in het geheel wat naar voren gekomen. Zij heeft ook haar doen en laten gehad wat niet door de beugel kon en zo voelde het voor mij dat er wat meer na 2 kanten van het verhaal gekeken ging worden. Het drugsgebruik van haar heb ik niet specifiek durven aangegeven.
Toch is het wrang als je dan hoort dat het allemaal slecht was en dat ik er noooooit voor de kinderen was.. . Maar goed vandaag was dan de 2e sessie en ik keek er naar uit. De eerste vraag was dan ook hoe de afgelopen 2 weken waren... Die waren enerverend.. Ups en downs... Haat versus liefde.. Maar nu tijdens deze sessie zijn we meer de persoonlijke diepte in gegaan.. Dit voelde erg goed. Nu moest zij ook laten zien of ze met de billen bloot zou gaan. En dat gebeurde na mijn mening wel.. Ze gaf aan dat het haar allemaal te veel werd... De rechtszaak omtrent de omgangsregeling, de alimentatie de negatieve gevoelens uit het verleden die ze elke oprakkelt als we onenigheid hebben. De therapeute die haar neutrale rol hanteerde en vroeg goed door. Het werd haar wel duidelijk dat wij 2 personen zijn die in de discussie aanvallen en verdedigen. Ook was er liefde en emotie aanwezig. Maar ook starheid van mijn (ex) vriendin als het over de kinderen gaat. Ik wil graag de co-ouderschapregeling, maar zij wil dat absoluut niet. 3,5 dagen en niet meer zei ze... Ik heb echter kinderen in de leeftijd van 1 jaar,2 jaar en 5 jaar... Daar speelt de binding een grote rol en dat in combinatie met het gemis wat ik voel. Daarom wil ik ze ook vaker bij me hebben en helemaal in de week als ik ze niet heb.. Een dag en nacht is mij in principe eerst genoeg !!! Als ik ze maar eten kan geven, luier verschonen , op bed doen, naar school brengen etc etc !!!
Daarnaast werd het ook duidelijker dat ik in het begin van de relatie met haar al een stempel had gekregen van haar moeder.. Zij was op de hoogte van mijn gezellig stappen bestaan. Door info van derden...Ik was al bij voorbaat veroordeeld.. Echter heb ik in het woelige stapleven mijn liefde tegen gekomen. Mijn equivalent... haar dochter... Alleen daarvan kreeg het daglicht niet alles te zien...... Maar ze moesten eens weten wat hun dochter voor dingen deed/doen... Ik heb daar altijd over gezwegen en ook nooit wat meegedaan.
Wat ook fijn was vanmorgen was het moment dat ik kon aangeven dat in die zelfde fase haar vader mij bij de eerste ontmoeting apart had geroepen en zei "Ik vind het leuk voor je dat je met mijn dochter gaat, maar je weet dat mijn dochter ADHD en borderlinetrekjes(is ze voor gediagnosticeerd) heeft?"" Ik zei "Nee , dat wist ik niet, maar iedereen heeft wel iets. Ik ben verliefd op je dochter en wil gelukkig met haar worden en dan neem ik dat op de koop toe" Dit laatste was iets blinds en naïef misschien.... Ik had daar meer steun van haar vader(moeder)verwacht, maar zelf ook meer op in moeten stellen. De vraag van de therapeute aan haar was dan ook wat haarouders er van zou vinden als ze hoorden dat we het weer gingen proberen.. Ze gaf aan dat haar ouders haar dan zouden laten vallen en niet meer voor haar klaar zouden staan.. Dit is ongelofelijk zwaar voor haar om dan met mij aan een relatie te werken.... Ik zette mijn partner niet slecht neer of lulde slecht over haar. Maar nu tijdens de therapie van vanmorgen heb ik wel aangegeven dat we er zitten en eerlijk en open ons op moeten stellen. Dus kon ik aangeven dat we beiden uit het zelfde hout waren gesneden en dus niet een kant op moeten wijzen...

Al met al was het een zeer enerverende sessie.

Al met al was het weer een energievergende sessie. Die we beiden redelijk voldaan hebben gevolgd. Er is wat meer duidelijkheid gekomen over wat haar in de weg staat en dat is niet alleen onze relationele woordenwisselingen/ruzies en natuurlijk haar drugsgebruik.. De combinatie van factoren zijn een sta in de weg om de relatie te redden of tellen zeer zwaarwegend mee...

We zaten uiteindelijk in de wachtkamer voor het maken van een vervolgafspraak. Op dat moment pakte ik voorzictig beet en zei zachtjes in haar oor dat ik ontzettend veel van haar hou en dat ik me zo wil opstellen dat ze op dat gebied de ruimte krijgt/neemt en heeft om aan onze relatie te werken.. .
We hebben nu vervolgafspraak gemaakt voor aanstaande maandagmorgen. Allebeide de relatietest doen. En zij gaat daarnaast ook de psychologische test doen. Dit is een behoorlijk pittige test van een anderhalve uur maar die een goed beeld van je geeft.

Als iemand wil reageren en mij positief advies wil geven, dan lees ik dat graag.

Gisteren weer volop met de nasleep van de aangifte bezig geweest... Eeerst naar de reclassering en toen nog een relatietest invullen bij het het Forensisch psychologie instantie waar we in relatietherapie zijn. De reclassering was zo energievretend en confronterend dat de rest van de dag al weer was bepaald. Een gesprek over of het wel of niet voor de rechter moet komen. De vrouw van de reclassering twijfelde en daardoor gaat het wel voor de rechter komen. Die zou gezien mijn verleden( geen aantekening of eerdere veroordelingen) een verplichte therapie opleggen. Iets waar ik al op vrijwillige basis maanden geleden mee ben begonnen. Toch is het wrang als je daar dan zit en je verder wilt met de vrouw die deze aangifte heeft ingediend. Ik heb er begrip voor omdat het een spiraal moest doorbrekken, maar het voelt als een steek in je hart... Aangifte tegen de vader van je kinderen doen... Hoe gaan de kinderen dat plaatsen als ze groter worden... Maar goed dit zijn momenten dat ik het vreselijk zwaar heb en mij afvraag waarom en was er geen andere manier.... Ik voel me dan zo leeg en levensloos, dat je gewoon denkt waar doe ik het allemaal nog voor... Een gedachte die maar aangeeft hoe machteloos en teneergeslagen je je voelt... Nu een dag later is het gevoel al wel weer beter. En kijk ik zo goed als mogelijk voor uit....
Maaar ohhhhh wat mis ik mijn ventjes en toch ook mijn ex-vriendin... (