Tijdje geleden weer,
Het contact is nu 4.5 maand over.
Het gaat goed, nieuwe jongen ontmoet waarbij de klik goed is.
Toch denk ik nog wel vaak aan mijn ex. Aan die tijd, hoe het was, het was gewoon zo intens tussen ons. Het was een tijd weg dat ik niet meer aan hem dacht maar waarom komt dat nu weer naar boven dat ik hem mis en van hem blijf houden al weet ik dat een relatie geen kans van slagen heeft. Zomaar weer.
Is dat vreemd? Ervaringen?
Ik vraag mij ook af. Denkt hij nog wel eens aan mij. Het is zo onlogisch allemaal. Zoveel liefde gedeeld. Echt heel veel en zelfs na de relatie nog een half jaar lang. Ik was de belangrijkste persoon in zijn leven en dat is over nu er iemand anders tussen is gekomen? Dat klopt toch niet.
Dan heeft hij zoveel niet van mij gehouden of om mij gegeven als ik dacht en zoals hij steeds zij.
Ik heb het contact zelf verbroken en daarom hoor ik niks meer. Het deed mij teveel pijn en verdriet en ben blij dat ik deze stap heb genomen want contact werkt echt niet meer voor mij. Ik ging er zelf aan onderdoor en klim nu weer op dus ik heb er goed aan gedaan.

Ik wil dat het laatste gevoel verdwijnt.
Het schijnt dat als je een jaar een relatie hebt gehad het ook ongeveer een jaar duurd tot het helemaal over is? Is dat zo?
Het grote verdriet is over en de pijn en ik sta open voor een nieuwe relatie zeker weten maar dat stukje gemis blijft en de pijnprikkels en dat is erg vervelend. Ik vraag me ook steeds af. Doet het hem eigenlijk wel iets? Denkt hij nog wel eens aan mij? Maar ik heb er niks aan om mij dat af te vragen, dus ik druk het weg. Weg ermee.

Hebben mensen ervaring? Herkenbaar?

Ik spreek over het algemeen.
Tegenwoordig schijnt het blijkbaar heel gewoon te zijn om van de een op de andere dag over te switchen op een nieuw iemand. Vechten ho maar. Een dik liefdevol jaar voor een paar dagen.
Waar gaat dit sneue gedoe naartoe?
Het spreekt over weinig karakter denk ik.