Beste mensen...

Ik ben het pad helemaal kwijt merk ik... heb werkeleijk geen idee meer hoe ik het nog goed kan doen..

Dat ligt deels aan mijn eigen verwachtingen en mijn persoontje maar ook aan mijn ex vriendin
En tja daar gaat het dan hier toch weer om nietwaar..

Een jaar geleden intussen uit elkaar en het contact is er nog steeds al wordt het steeds lastiger.
Hier valt genoeg over te twisten, ik heb ervoor gekozen om ipv de discussie aan te gaan, te keizen voor mijn aandeel en dat te verbeteren. En hoewel ik van mening ben dat ik meer en meer mijzelf ben en flink van mn fouten heb geleerd, blijft het verleden maar achtervolgen.

Op mijn uitnodiging om mijn verjaard mee te vieren kreeg ik als antwoord.
"ik kom graag op je verjaardag, maar niet als er mensen zijn die mijn gevoelens gekwetst hebben"
Hier gaat het over dat 1,5 jaar geleden ze het gevoel heeft gekregen genegeerd te zijn door mijn naaste familie.

Ik heb gezegd dat ik haar gevoelens begrijp en dat is ook zo, toch kan ik me niet ontdoen van het gevoel dat ze mij dus niet belangrijk genoeg vind om voor te knokken. Ik zou dan zoiets hebben als "hmmm lastig maar ik kom voor jou dus ik laat zien dat ik er voor jou ben" en eigenlijk baal ik hier dan ook van.

Vervolgens krijg ik 4 dagen later de vraag "je hebt nog niet weer gereageerd op mijn vraag over je verjaardag....of hoedft dat voor jou niet meer"....

phieuw dat is lastig... had ik dan moeten reageren , of mag ik verwachten dat ze er zelf mee komt zo van "wanneer komt het uit dat ik nog even langs kom"...

inmiddels ben ik -denk ik- zpoover heen dat ik geneoigd ben om het contact helemaal stil te leggen... dit voelt als duwen tegen de berg, ipv stapje voor stapje de berg op lopen.