Na drie maanden dacht ik dat ik het achter me had gelaten. Ik ben gelukkig, heb een actief leven, was weer een beetje aan het daten. Ik dacht echt dat ik onze relaties achter ons had gelaten: het was een mooie tijd, maar er komen betere tijden aan met een ander.

Een tijdje terug hoorde ik via-via dat het uit is tussen hem en zijn nieuwe vriedin. Lekker voor hem!, dacht ik. Het voelde goed om te weten dat wat ik met hem had meer voorstelde dan wat zij hadden.

Binnen vierentwinting uur kwam ik hem toevallig twee keer tegen. We praatten leuk, over wat we aan het doen zijn en dergelijke. Nu wil m'n lichaam hem weer terug. Iedere keer als ik aan hem denk voel ik het in m'n buik. Zucht. Houdt het dan nooit op?